Alfabe
Dersa ma ya verêne derheqê alfabeya ma de ya. Şima ke alfabe şinasna, şima asan wanenê. Eke şima asan wend, êdî şima wendişê xo ra zî weş fehm kenê.
Alfabeya Kurdkî ya latînkî serra 1930 de hetê Celadet Alî Bedixanî ra Şam de amade bîya. Ekrem Cemîlpaşa û Hemzeyê Muksî na alfabe rexne kenê. Goreyo ke mamosta Malmîsanij kitabê Zinar Silopî Doza Kurdîstanî ra neql keno, badê nê rexneyan, Celadet Alî Bedirxan, Hemzeyê Muksî, kurdanê Şamî ra Mûsa Beg û Ekrem Cemîlpaşa serra 1931 de Şam de keyeyê Elî Axa Zilfoyî de yenê pêser û sey komîsyonêk na alfabe qebul kenê.
A roje ra nat kurdê ke bi alfabeya latînkî nusenê, na alfabe şuxulenê. Alfabeya kurdkî ya latînkî 31 herf ê. Alfabeyêka fonetîk a. Her herfe teqrîben yew veng temsîl kena. Zaf asan a, kesê ke tirkî wendo, şêno mîyanê çend deqayan de alfabeya kurdkî bişinasno. Mesela, 23 herfê alfabeya kurdkî û yê alfabeya tirkî muşterek ê, eynî sey yewbînan ê: Aa, Bb, Cc, Çç, Dd,Ee, Ff, Gg, Jj, Hh, Kk, Ll, Mm, Nn, Oo, Pp, Rr, Ss, Şş, Tt, Vv, Yy, Zz
Nê 23 herfê corênî eynî sey alfabeya tirkî yenê wendene.
Çar herfê ke alfabeya tirkî de estê la yê ma de çin ê: Ğğ, İ, ı, Öö, Üü
Kurdkî de herfa “i“ gama ke gird nusîyeno, sey alfabeya îngilîzkî bênuqta, sey “I“ nusîyeno.
Herfê ke alfabeya tirkî de çin ê la yê ma de estê zî nê yê: Êê, Îî, Qq, Ûû, Ww, Xx
Vengê “ğeyn”ê erebkî kurdkî de çin o. La çend çekuyê ke no veng tede esto, bi herfa “Xx“ nusîyênê, mavajin, sey “xerîb“ û “Xalib”î. Çimeyê vengê “x“ û vengê “ğ“ yew o, tena ferqêko nuansî mîyanê nê her di vengan de esto. Coka hewce nêkeno ke merdim her vengê nuansî rê yew herfe rono û alfabeya xo giran bikero. Heme ziwanan de, di yan çend vengê ke fonetîk de çimeyê înan yew o, la sey nuansî ferqê vengî mîyanê înan de esto, tena bi yew herfe temsîl benê. Wendox yan qiseykerdoxê ziwanî bi hawayêko tebîî nê vengan ferq kenê. Ma vajin gama ke ma vanê “kate, kalik” û gama ke ma vanê “kesa, kewe”, di vengê cîyayî yê “k” vejênê. Ferq mîyanê vengê “h”yî ke “Hesen” û “halîn”î de esto zî wina yo.
Alfabe de, hewce nêkeno ke merdim seba her vengê nuansî herfêk rono. Çunke usulê wendişî de merdim neke yew bi yew herfan waneno, ney, merdim hemeyê çekuye reyke de waneno.
Seba vengan, tena yew îstîsna alfabeya kurdkî de esto ke o zî, vengê “r”yê qalindî bi di “rr”yan nusîyeno. Ma vajîn ke çekuya “kerra” û “serre” de.
ALFABEYA KURDKÎ
| Kirdkî (Zazakî) | Tirkî |
A a | adir, asin, Almanya | adam, at |
B b | bira, ban, Bidlîs | bıyık, bir |
C c | ca, cêr, cor | can, cadde |
Ç ç | çim, Çewlîg, Çemişgezek | çocuk, çöp |
D d | dest, Dîyarbekir, Dêrsim | dal, dayı |
E e | ez, Erzingan, Erzirom | el, eldiven |
Ê ê | êrxat, êlçî, êqbal | - |
F f | fek, fariskî, Fransa | fare, fıstık |
G g | ga, giran, Gimgim | göl, güven |
H h | her, heş, Hollanda | hemen, hava |
I i | bin, kirmanc, solin | ısırmak, ışık |
Î î | îsot, Îran, Îtalya | iş, İran, insan |
J j | jêhat, jan, Japonya | jandarma, jimnastik |
K k | kitab, kar, Kurdîstan | kalkan, küçük |
L l | lal, lazut, Licê | limon, leke |
M m | ma, mase, Mûş | mavi, maya |
N n | nan, newe | ne, neden |
O o | oda, ordu, Osman | olmak, odun |
P p | Payîz, Pîran, Pali | parmak, pınar |
Q q | qeleme, qumaş, Qibris | - |
R r | rind, radyo, Riha | resim, rüzgar |
S s | sipî, simer, Sêwregi | serin, sarı, süs |
Ş ş | şima, şeş, şaş | şişirmek, şişman |
T t | ti, tarîx, Tirkîya | tatlı, tavşan |
Uu | utî, uca, ucret | ütü, ücret |
Û û | ûsul, ûrris, ûrrim | uzak, unutmak |
V v | verg, velg, vate | var, ver |
W w | wisar, weş, welat | - |
X x | xirab, Xarpêt, xal | - |
Y y | yaban, yar, yadîgar | yayla, yol |
Z z | zaf, zerd, zaza | zeybek, zavallı |
Kurmancî'de "u" ile yazılan ses G, K, Q, X seslerinden sonra Kürtçe'ye has bir şekilde telaffuz edilir gund (köy), Kurd, kurr (oğlan), qutbûn (kesilmek), xurandin (kaşımak) kelimelerinde olduğu gibi. Anlaşılması için, bu dört sesten sonra sanki bir w sesi varmış gibi okunuyor diyebiliriz. Diğer seslerden sonra ise eğer Türkçeyle karşılaştırmak gerekiyorsa (bence) daha çok ö ve u arası bir ses. Çoğu zaman bu ses i (yani ı) sesine dönüşüyor. Arif Zêrevan'dan dinlemiştim, Kirmanckî (zazakî) lehçesinde bu şekilde Kurd kelimesinin Kird olduğunu söylüyor. Daha doğrusu A. Zêrevan bu sesin "w+i" seslerinden oluştuğunu ve w'nin düşmesiyle sadece "i"nın telaffuz edildiğini söylüyor [kwird] gibi. Kürtçe'deki hurç (ayı), siruşt (doğa) dirust (doğru) kelimelerindeki gibi. Aklıma başka Kürtçe kelimeler gelmiyor ama Türkçe'de olduğu gibi Kürtçe'de de geçen aslı Arapça olan bazı kelimeler var: suhbet (sohbet), şuhret (şöhret), nuqte (nokta), Luqman (Lokman) gibi... Ancak Türkçedeki sesli harfler ise Kürtçede olmayan kalın ve ince ses ayrımına göre olduğu için karşılaştırmak çok da sağlıklı değil. Burada bunun ilk başta alfabeyi tanıma amaçlı olduğunu düşünüyorum. Mesela Türkçe k harfinden sonra i ve ü gelirse Kürtçe k gibi ince okunur, ı ve u gelirse Kürtçe q gibi kalın okunur. Bu yüzden mesela Kurd, Kurmanc veya Kırmanc yerine Türkçesi "Kürd(Kürt), Kürmanc ve Kirmanc" olarak yazılması daha doğru olur bence. Yine bu yüzden Türkçe alfabeyi olduğu gibi Kürtçeye tatbik etmek ne kadar yanlış olduğu da anlaşılıyor.
Ayrica bu konuda kurmanclar da hemfikir gibi gözükmüyor. Bakin size birkaç örnek gösteriyim:
http://www.raman.uni-bonn.de/pdfs/alpfabet.pdf
http://www.ronahi.eu/galeri-1-Alfabeya-Ziman-Kurd-25.html
http://www.youtube.com/watch?v=CUlvkcdFWts&feature=relmfu
Yeri gelmişken söylemek gerekir ki, dersim zazacasinda "ts" ve "ds" sesleri var, sn, Malmîsanij bunun ermenice veya kafkas dillerinden gectigini söylüyor. Bence bu araştirmaya deger bir hususdur, cünkü soranicenin kimi şivelerinde "ts/ds'" sesine yakin sesler var, Kirmanckîye göre daha az olsa da.
Örnegin bazi soranlar "çar" demiyor "tswar" diyor vs. Yine dersimde oldugu gibi, soranide kismen k sesi c/ç'ye dönüşyor.
Selamlar
Serko Lolij