BAŞÎYA SOFÎ MEHEMEDÎ

Ap Husê Keyê Hesan û dewijanê înan ra Sofî Mehemed rojêk pîya şinê yewna dewe ezayî. Gama ke nat ra şinê hewa weş o, panka ya. Şinê fatiha wanenê, serweşî danê wayîrê şînî, çaya xo şimenê, werdê xo wenê. Hela şanî agêrenê ke bêrê dewe, varitî dest pêkena varena. Sofî Mehemed bi tedbîr o, şemsîyeya xo zî tey berda. Şemsîyeya Ap Sofî zî sey konê koçeran a. Her di pîya xo danê têkaleke, binê varayîşê varite de, bêke hî bibê, yenê resenê verê keyeyê Ap Husî. Sofî Mehemed vano:

- Huso, şemsîyeya mi ra nêbîyêne ti bîyne şelpik ha!

Ap Hus vano, “ti raşt vanî” û ci rê teşekur keno. Her kes şino keyeyê xo.

Wisar şino hamnan yeno, payîz şino zimistan yeno, ancî wisar yeno. No mîyan de Sofî Mehemed çiqas ke Ap Husî vîneno, tim vano:

- Huso! To dî a roja ke ma pîya şî ezayî, eke şemsîyeya mi ra nêbîyêne, ti bîyêne şelpik û mendêne.

Zafê reyan Ap Hus gama ke rastê Sofî Mehemedî yeno, zano ke o do nê vateyê xo vajo, êdî Ap Hus bi xo vano:

 - Ap Sofî, to dî a roja ke ma pîya şî ezayî, eke şemsîyeya to ra nêbîyêne, ez bîyêne şelpik û şîyêne.

Na rey rojêk serê wisarî, ancî çend dewijî û no Ap Sofî û Ap Husê ma pîya qefle girê danê şine yewna dewe. Vewre helîyena, awa dereyan herra sûre dana xo ver bena resnena çeman, çemî wina lêl-lêl, bi xuşexuş herikînê. Hewa serd o. Tam gama ke verê çemî ra vîyarenê, Sofî Mehemed ancî vano:

- Hero Huso! To dî a roja ke ma pîya şî ezayî, eke şemsîyeya mi ra nêbîyêne, ti bîyêne şelpik û mendêne.

Ap Hus zerî ra hêrs beno, hema vano gurm û xo erzeno mîyanê awa çemî. Çend rey xo dano binê awe ro û vejîno. Qîreno vano:

- Law Sofî Miho, êdî bes! Zaf zaf ez do wina bibîyêne, naye ra wetêr?