Çekuyê Peyênî

Tenyayê zerrîya mi. Mi to ra zaf hes kerd.

Wext ma rê kilm bî la mi lewanê to ra çekuyê yew ziwanê qedexeyî şimitêne. Mi tarîya şewan de sêneyê to de goş dayêne nalayîşê şarê xo ser. To heme rindekî seba wela ma şirawitêne estareyan rê. Mi heme heskerdişê xo seba domanan şirawitêne zerrîya erdî rê coka min û to rê tena tenayîya bêkese mendêne. Ma a bi şabîyayîş xo rê kerdêne sitare. Koyî ma ra heredîyayêne la ma yewbînî rê bîyêne koyî. Zerrîyanê ma de erd lerzayêne. Germinîya eşqê ma kuçanê Dîyarbekirî de vila bîyêne.

Dîyarbekir veyşayênê. Ez veyşayêne…

Der û dormeyê ma huyayîşê zûrekeran ra girewte bî û ma yewbînî ra bi bermayîşê rastikênî hes kerdêne. Ez virara to de bêveng hêdî-hêdî merdêne. Virara waştî de tamê mergî sewbîna bî. Mi tam kerdêne. Ez nêbermayêne la mîyanê şilîye de mendêne. Û mi to ra nimitkî çimanê to de hewrî kerdêne hît. Şewdiran ke berê ma kerdêne ra, şilîya mi dekewtêne çimanê to. Mi çimanê to de laşerê xo dîyêne. Yew behr rîyê to de bêveng vinetêne. Û mi fehm kerdêne ke bermayîş tena dilopaye hesiran nîyo.

Waştîyê zerrîya mi. Mi to ra zaf hes kerd.

Ez nê çend rêzan mektuba to ra tekrar kena:

“Vanê cuye derg a. Ney! Heme çar rojî ya. Nika ez ewnêna, zafê rojan destê ma ra vejîyayê, çiqas mendo ez nêzana. Ez heskerdişê to rê veyşan menda. Zerrîya mi de yew vengane mend. No vengane roje bi roje cuye mi rê keno teng. Ez to ser a vindena hetanî ke yew roje ti nê venganeyî pirr bikî.”

Vengane!

Nika zerrîya mi de vengane esto. Nika ez nê venganeyî de xeneqîyena…