DERMANÊ BÊARÎYE ÇIN O!

Cayêk beno cayêk nêbeno. Wextê wextan de jû padîşa û hîrê cenîyê ci benê. No padîşa hergu roj jû dewi zîyaret keno.

Rojê xizimkarandê xwu ya şino jû dewi, teberdê dewi de raştê jû gawanî yeno. Gawanî ya tayn suhbet keno. Gawan vano “Ya padîşa, emşo bê meymanê mi be.” Padîşa qebûl keno, şino beno meymanê gawanî.

Gawan zî jû cenîya ci bena, padîşa a şew keydê gawanî de maneno, ewneno ki cenîya gawanî bol ciwanik a, bol kebanîya keydê xwu ya û jûya gawanî nêkena didi ew meymanan rê zî bol qedir dana. Padîşa şaş maneno.

Padîşa a şew keno şewra. Şewra werzenê ke cenîya gawanî ara kerda hadire. Nê araya xwu kenê. Padîşa gawanî ra xatir wazeno û kewno ray şino.

Ray ra xwu rê fikiryeno, vano “La ez padîşahên a û hîrê cenîyê min ê. Nê hîrê cenî hendê nengûdê cenîda gawanî nêkenê.”

No di rojî wuna fikiryeno. Roja hirê de veydnano xizimkarandê xwu, vano “Şirê mi rê ê gawanî û cenîya ci bigêrê biyarê tîya.” Xizimkarî kewnê ray, şinê gawanî û cenîya ci gênê anê.

Padîşa gawanî rê vano “Hîrê cenîyê min ê, ez a şewa ki bîya meymanê to, mi a şew dî ki cenîya to bol ciwanik, bol kebanî, bol hurmetkar û meymanî rê bol qedir dana, qandê cû ya ez wazena ki nê hîrê cenîyanê xwu bida to, ti cenîya xwu bide mi.”

Gawan şaş maneno, ariqyeno û fikiryeno. Xwu rê vano “La ez vaja nê, no do mi bikişo.” Tersan ra vano “Beno padîşayê mi. Ti senî vanê wa zey to bo.” Labirê vano “Ez cenîya xwu ra zî pers bikera?” Padîşa vano “Bike.”

No vano “Cenêkî, ti se vana?” Cenîke vana “Ti se vanê wa zey to bo, eke ez zî vaja nê, ti zî vajê nê, no do ma herdinan bikişo.” Gawan vano “Temam” û cenîya xwu dano, hîrê cenîyanê padîşayî gêno, hizûrdê padîşayî ra vijîyeno şino vera dewda xwu.

Gawan xeylê şino tepîya, ray ra raştê jû royî yeno, roy vero kelekê bena, nişenê keleke, ravêrenê a kişta royî. Mîyanê royî de, keleke ser o gawan meraq keno, cenîyan ra jû be jû pers keno, vano “Padîşayî çi rê şima dayî mi, sebeb çiçî bi?”

Cenîya sifteyine vana “Ez xirxiz a.” Gawan vano “Temam, ti ravêre na kişta keleke.”

Cenîya didine ra pers keno, a zî vana “Ez fîêl a (namûs ra şenik a).” Gawan vano “Temam ti zî ravêre na kişte keleke.”

Cenîya hîrêyine vana “Ez bêar a, fekê mi min a nêvindeno.” Gawan vano “Çareyê her çî esto, ê bêarey çinî yo!” Gawan naye totê royî keno, ginena aw mîyan ro, kewna aw ver, şina fetisyena.

Gawan di cenîyan gêno şino dewe, şino keydê xwu. Gawan meştê ci, nînan rê di wedeyî virazeno. Wedeyê cenîya xirxize rê, dêsandê ci mîyan de ca be ca qulî akeno. Çar dêsî her ca de qulî benê. Cenîya xirxize rê vano “No wedeyê to yo.” Na vana “Ney, çi qulî yê to dêsan de akerdê?” No vano “To nêva ez xirxiz a?” Na vana “E.” Gawan vano “To çi wext çîyê tirawit se, ti xwu rê ê çî nê qulan de nimnena.” Na vana “Temam.”

Cenîya fîêle rê zî wedî mîyan de, jû o sere de jû no sere de, di kêveran akeno. Veyndano cenîya fîêle, vano “No zî wedeyê to yo.” Na vana “Nê, çi di kêverî yê?” Gawan naye rê zî vano “To nêva ez fîêl a? Ez çi wext ameya keye, eke wede de jû estbi se, wa kêvero bîn ro şiro.” Na zî vana “Temam.”

Gawan di cenîyê ci, çend teney dewarê ci û jû îbrixê ci beno. Gawan şewra dewarî beno çere, şan de yeno. No şekl a ewna dewam keno.

Cenîya xirxize çîyo ke tirawito bena kena qulan mîyan, nimnena. Cenîya fîêle zî çi wext gawan yeno se, wede de kam esto, kêvero bîn ra remeno.

No ewna çende hefteyî dewam keno.

Gawan rojê ewneno ki lûlîya îbrixê ci şikîyaya, gawan bol pê qahrîyeno û roşeno bermeno. Cenîya fîêle ewnena ke gawan çok bîyo, o yo bermeno. Na meraq kena şina gawanî hete, vana “Mêrdek ti yê çi bermenê?” Gawan vano “Willay lûlîka îbrixdê mi şikîyaya, ez o qandê co ya bermena.” Na vana “Kes qandê îbrixê qehrîyeno û bermeno? Şo xwu rê jewna îbrix bierîne.” Gawan vano “Cenêkî, ez o qandê îbrixî nêbermena, ê îbrixî tenya namûsê mi dîbî. Bê ê îbrixî kesî namûsê mi nêdîbî, ez o qandê co ya bermena.”

Na vana “Heywax, wele mi rê, no qandê jû îbrixî hendayê qehrîyeno û bermeno se” ew xwu rê fikiryena vana “No namûs hendayê qedr o? Madem wunî yo se, ez do zî naye ra tepîya fîêlî verada.”

Na hema pêşyena gawanî ro, pa ya bermena vana “Meberme. Ez o zî naye ra tepîya fîêley nêkera, ciwanik û kebanîya keydê xwu ba.” Ew vana “Werze şo ê kêverê didinî dês bike, wededê mi de wa jû kêver bimano, o zî do kêverê to bo.”

Gawan şino kêverî dês keno, na zî çewres tasan a xwu şuwena, xwu kena helal, gawanî rê bena cenîya keyeberî, xatûn û ciwanika ci.”

Çende hefteyî ewna dewam keno, cenîya xirxize ewnena cenîya fîêle bîya kebanîya keyî û xatûna gawanî, na zî xwu rê vana “Eke a bî rinde se, ez çi rê nêba?” Na zî rojê şewra werzena, herrî û simerî ya lincî alewena, qulê ke dêsan de gawanî akerdê, jû be jû siwax kena gêna, şina gawanî rê vana “Mi zî tewbe kerd, mi dêsan de qulî jû be jû girotî, ez do zî naye ra tepîya xirxizey nêkera, ez o kebanîya keydê to û ciwanika to ba.”

Gawan cenîyandê xwu ya bol şa beno, înan ra bol hes keno, cenêkî zî jûwa gawanî nêkenê didi.

Ewna xeylê wext ravêreno. Rojê, raya padîşayî kewna dewda gawanî. Padîşa leleyandê xwu rê vano “Hela ma şirê gawanê ma se keno. Ma finê hal û keyfê gawanî pers bikerê. Ma bivînê gawan û cenîyê ci çi hal de yê.”

Padîşa şino dewe, şino keydê gawanî, gawan padîşayî vîneno, serweşîn kenê: “Ti xeyr ameyê” ew şinê zerre roşenê.

Gawan cenîyandê xwu rê vano, cenêkî destberê xwu benê, hema şamî kenê hadire. Padîşa ewneno şaş maneno. Cenîyê gawanî, gawanî vero ê yê çerx benê, xizmet kenê, jewa gawanî nêkenê didi.

Padîşa şamîya xwu weno, vano “To se kerd nînan? Ez padîşahên a, mi nêşa nînan bîyarê ray ser!” Vano “Hela vaje, to se kerd?”

Gawan vano “Ey padîşa. Mi a bêare eşte ro, fetisya. Çike ziwanê ci nêbiryeno, çike darîyê bêarey çinî yo. Nê herdinan rê zî, mi ne padîşahey ne zî axayey kerde. Mi nînan rê camêrdey kerde, ê zî mi rê cenîyey kenê.”

Padîşa vano “Willay helal bo to rê, çîyo ki mi nêşa bikerî, to kerd. Dêmax her kes şeno bibo padîşa, labirê her kes nêşeno bibo camêrd, no ke to kerdo camêrdeya gird a.”

Padîşa gawanî tebrîk keno, werzeno û şino. Gawan zî cenîyandê xwu ya şa beno û pîya ciwîyenê.

Estanika mina weş, hewt koya peya bî leş.