Doz û Dehwa

Ez ey nêşinasnena. La çiyo ke ez Facebook de weşanena, ecibneno. Ge-ge mi rê mesaj şiraweno; selam dano, persê mi keno…

Ewro derheqê kitaban de tayê çî persayî. Va “Kitaban de kar esto? Weşanxane ra çîyêk keweno to dest?” Mi va “Nê!” Nêkewt sere. Mi va “Tu eleqeyê kitabanê zazakî û tîcaretî yan qezenckerdişê pereyan pê ra çin o!” Heyret kerd, va “Hela-hela! Senî yanî?”

Dima yewna mesaj şirawit, va “Eyla ti pere qezenc nêkenê, çira ti enê îşî kenê?”

Ez fikirîyaya. Mi zî xwu ra persa. Eke merdim çiyêk ra pere qezenc nêkeno, çira emrê xwu semedê ê çî xerc keno, xwu helak keno?

Mi wina cewab da camêrdî:

“Karo ke ez kena; dehwa ya, doz a. Eke merdim mesûlîyetê xwu yê vera tarîxî de, vera milet û mîlîyetê xwu de, vera ziwan, edebîyat, huner û kulturê xwu de, vera nasnameyê xwu yê mîlî de nêzano, mesela zî fam nêkeno.

Însanî semedê doz û dehwa pere qezenc kenê la gereka esla semedê pereyî doz û dehwa de nêxebitîyê. Eke merdim semedê pereyî bikewo mîyanê xebata doz û dehwa, o wext qudsîyetê a dehwa nêmaneno!

Doz û dehwa sey îbadetî yê. Ma mislimanêk ra bipersin vajin, eyla ti pere qezenc nêkenê, ti çira hende nimaj kenê, roje gênê, şinê hec filan... beno? Nêbeno! Doz û dehwa zî wina ya.”

Mi tenya cewab da. Yanî ez nêzana mi ra çiyêk fam kerd yan nêkerd. Merdim mecbûr nîyo her kesî îqna bikero.