Hepisxaneyan ra mektubî...

Hepisxaneyan ra mi rê zaf mektubî yenê. Ez zî înan rê nusena. La hîna zaf ez înan rê rojname, kovare û kitaban şawena. Ez xovero nêşawena, ê teleb kenê, ez zî qasê qewetê xo ra, qasê îmkananê xo ra telebê înan ana ca.

Na têkilîye de çîyo enteresan no yo ke verê cû ma qet yewbînan nêdîyo, yanî nê hepsîyan ra şexsen ez kesî nêşinasnena. Exlebê xo na têkilî yan zî peywendî bi mektubêk dest pêkena. Mesela, ê rojan hepsîyêk Hepisxaneyê Sêwregi ra mi rê yew mektube şawita. Mektuba xo de mi ra Newepel û çend kitabî waştê. Nameyê kitaban dabi; yew Dîwanê Mehdî Özsoyî, yew Axînê Min Welat yê Mihanî Licokicî û çend kitabê bînî. Kitabê ke sewbîna weşanxaneyan ra vejîyayê, îmkanê mi çin bî ke ez bierînî. Mi nê her di kitabî û hûmarê Newepelî paket kerdî dayî posta.

Pakête şîya resaya ci.

Ey mi rê yewna mektube şirawita û keyfweşîya xo îfade kerda. Zaf keyfê mi zî ame. O çiqas şa bîyo, ez ey ra zafêr şa bîya… 

Wexto ke însanî şa benê, yanî mesûd û bextewar benê, ez zî şa bena. Eke însanî bîzat yew kerdena mi ra şa bibê, ez hîna zaf şa bena.

Seba ke mektuba ey de çîyêko zaf xusûsî çin o, ez wazena qismêk tîya de biweşanî:

"Merheba birêz Roşan,

Dîyarî (hedîye) vizêr resa mi. Ez pê ina dîyarî zaf şa bîya. Û ez sipas kena. Destê to û hevalanê bînan ternî bê, werre bi şima.

Reya ma hemîne akerde bo, ma inê kar û xebatan de ser bikewin.

Rojname û di hebî kitabê şîîran wexto ke ameyî zereyê qawuşe, zerrîya mi ra çirkêk vîyert û bi berz. Ez senî vajî, seke tutêko feqîr û neçar war de yew bisîkleta newîye bivîno, senî pê beno şa û kêfweş, ez zî o tewir bîya.

Wexto ke mi mektub nuştbi, roj bi roje hêvîya mi kêmî bibî. Ez çi zûrî vajî, mi va, mektub resa nêresa. Eke resawo, şiraweno nêşiraweno. Ez mîyanê inê fikran de bîya.

Mîyanê na bêkesî û bêumûdîye de vengêko şinasî ame: Posta!

Hepisxane de çîyo weş, kesêk yan zî çîyêk teber ra bêro, merdim pê kêfweş beno, ê mi zî hina bi.

Seke merdim orteyê şewe de serê jû koyî de bimano û nêpaweno ke tîjî vejîyo, siba bibo. Yan zî meydanê cengî de, neyarî dorê merdimî bigîrê, û merdim xo rê hinî paweyê mergê xo bo, la badê vengê yar û hevalan bihesîyo, senî beno şa û keyfê merdimî yeno, ê mi zî hina bi.

Ez senî vajî, zuwan merdimî virazeno û saz keno, çîyêko pîroz û bimbarek o. Nêzanayan rê beno aqil û şîret, merdimê viranî rê beno cile, û şexsîyet dano merdimî. Welhasil, peynî de merdimî ser o beno nîşan û dax vejeno.

Eke inê xusûsîyetî merdimî de bibê, karê xo, nanê xo bêminet ê, her çî xo rê peyda keno. Inê xusûsîyetî qal û kar, pê zuwanê merdimî benê wayîr, no semed ra ina xebate gird û pîl a.

Ma rê ina xebate lazim a, vateyo şîrin pê beno haya û hişyar, merdim pê xo vîneno û yeno xo ser…"