KUTIKO VERADAYE

Çend dikanê qijkekî, firinêk, qesabxaneyêk, beqalêk, di qawexaneyî û beberxaneyêk, nê heme seba îhtîyacê tewr sereke yê heyatî bîy ke Meydanê Veramînî teşkîl kerdêne. Meydan bi merdimanê xo, binê kelekelê rojî de veşayne. Waştişo ewilîn ameyîşê vayê vereşanî yê honikî û versîya şewe bi. Merdimî, dikanî, darî û heywanî germî ver bêlebat, bêhal kewtibîy. Hewayê germî sereyê înan giran kerdibi. Toz û dûmaxo ke şîyayiş û ameyîşê wesaîtan reyde weriştêne, rîyê asmênê keweyî de pêl dayne.

Hetêkê meydanî de çinayêrêka pîre, ke qirmê aye puyabi, estbî. Heme bêrûçikîyan reyde aye zî gilê xo yê çewtê nêweşokî vila kerdîbîy. Binê versîya pelanê aye yê mûxinan de kerran ra yew sekuya girde ya pehne estbî. Di lajekan uca bi vengo berz şitbirinc û dendikê kuyan rotêne. Vaya ke vernîyê qawexaneyî ra vîyartêne ra awêka lêle ya sey litamî bi zehmet herkîyayne û biney wet bîyêne vindî.

Tena bînaya ke bala merdimî antêne, Birca Veramînî ya namdare bî. Nîmeyê gewdeyê qubeyanê aye yê şeklê mastêrî de derizîyabîy. Mîlçikan dêsanê aye yê herinan de, cayê ke tuley ci ra kewtibîy war de lanî viraştibîy. La înan zî germî ver veng xo ra birnabi, hewn ra şîbîy. Tena vengê kustayîşê yew kutikî ge-ge na bêvengîye xeripnayne.

No kutikêkê Skatlandî bi. Zinca ey rengê simerî yan hewran de bî. Seke mîyanê çamurî de vazdayo û yewî o bi çuyî kuwayo, linganê ey de nuqtikê sîyayî estbîy. Goşê ey belî, dimê ey kirr, purtê ey gewro qirêjin bi. Di çimê sey çimanê însanan mîyanê rîyê eyê purtinî de beriqîyayne. Xorînîya çimanê ey de ruhêko însanî xo nîşan dayne. Çîyêko bêpeynî zereyê çimanê ey de pêl dayne. Seke nîmeyê şewe heyat destê ey ra vejîyayo, êdî nêşêno apey bigêro. Esas peyê lîlikanê çimanê ey de çîyê mendibi. No çî ne roşnayî û ne zî reng bi. Çîyêko bîn bi. Sey şikîyayîşê bawerîye, sey îfadeyo ke miyanê çimanê yew xezala birîndare de aseno. Neke çimê ey mendêne yê însanî, esas çimê ey û yê înasanan eynî sey yewbînî bîy. Di çimê ke pabeyê yew hêvî yê. Di çimê derdinî ke rîyê yew kutikê veradayeyî de yenê dîyayîş. La eşkera bi ke tu kesî nê çimê dejayeyî û lavakarî nêdîyêne. Esas înan ra fehm zî nêkerdêne. Verê firne de nanpewjî o kuwayne. Verê qesabxaneyî de şagirdî kerra eştêne ey. Eke binê versîya yew otomobîle de xo binimitêne, solanê şofêrî yê mîxinan ra paskulêko mehkem werdêne. Badê ke nê heme merdimî ezîyetkerdiş ra betelîyayne, na rey dore ameyne lajekê ke şitbirinc rotêne ser. Ey keyfêko xusûsî îşkencekerdişê ey ra girewtêne. Kerreyî dayne kaleka ey ro, badê ke kutik kustayne, xo rê bi tiqetiq pê huyayne û vatê “Kafir wayîr!” Merdimanê sûke, seke yewbînan de pêkerdo, xo rê binê lewan ra huyayne û seba ezîyetkerdişê bi kutikî lajek teşwîq kerdêne. Înan qey Homayî o kuwayne. Goreyê fikrê înan ra, çîyêko zaf normal bi ke ê yew kutikê necisî, kutiko ke dînî o lanet kerdo, bikuwê û bibê wayîrê sewabî.     

Lajekê ke şitbirinc rotêne hende belayê xo ey de da, êdî heywan mecbur mend ke kuçeyê hetê birce ser biremo. Esas ey bi pîzeyê vêşanî bi zor xo kaş kerd şi, xo mîyanê vaye de nimit. Sereyê xo kerd mîyanê her di linganê xo yê verênan. Ziwanê xo vet teber. Wina xoraşîyaye matê hêgayê keweyî ke verê çimanê ey de pêl dayne, mend. Bêhal bi, asabê ey xeripîyabi. Mîyanê honikayîya vaye de rehetiyêka taybete sere ra hetanî bi lingan canê ey ra vila bîye. Boya hêşînayî, boya ferêk solê kehenê hîyî, boya çîyê tern û huşkî, vîrardişê ey hîşyar kerdî. Verê zî kam game ke bala xo bidayne hêşînayîye ser, waştişê ey ê tebîî hîşyar bîyêne, vîrardişanê verênan hêşê ey de xo newe ra gane kerdêne. La na rey hîskerdişê ey xurt bi. Seke yew vengo esîl goşanê ey de biqîro yan waştişê gêrayîşî zor ro ey bikero. Waştişêkê xurtî zor dayne ey ke werzo mîyanê a hêşînayî de vazbido û bigêro. 

No hîs hîsêko îrsî bi. Çunkî heme ejdadê ey Skatland de mîyanê hêşînayî de azadane perwerde bibîy. La nika o hende bêhal bi, canê ey hende giran bibi ke, xo ra nêdîyêne xo têwbido. Hîsanê derdinan û têmîyanşayan ver, taqet ra kewtibi. Tewir bi tewir hîsê îhtîyacan, ê ke mehrûmîyet de vîrî ey ra şîyê, bîyê vindî, bi heyecan ameyne vîrê ey. Verê cû eke merdimêko nenas yan yew kutêkêko xerîb verê berê keyeyê wayîrê ey ra bivîyartêne, ey xo rê wezîfe zanayne ke bilawo û wayîrê xo xeberdar bikero. Xo rê sey wezîfeyî qebul kerdibi ke domanê wayîrê xo reyde kaybikero. Merdimanê şinasîyan de senî muamele bikero, vera merdimanê xerîban de senî hereket bikero. Tam wextê xo de werdê xo biwero. Û hertim wextê xo de bîyero heskerdiş… Çi heyf ke nê heme nika destê ey ra şîyê.

Êdî pêro îmkanê ey bisînor bibîy. Heme rojê ey mîyanê ters û lerzî de, bi kuwayîş û kustayîş vîyartêne. Bi hêvîya peydakerdişê tikêk werdî serê ziblan ra gêrayne. Cuya xo ya verêne de aftareye, bêters û hêzdar bi. La nika rojê xo bi ters û lerz vîyarnayne. Eke vengêk bieşnawitê yan çîyêk vernîya ey de têbigêrayne, o zî ceniqîyayne. Hetta ke, êdî vengê xo ra zî tersayne. Wareyê ey êdî serê sergoyan û ziblî bi. Canê ey hurîyayne la xo de hêz nêdîyêne ke canê xo bilêso, kekan mîyanê purtê xo ra vejo. Ey wina hîs kerdêne ke çîyêk mîyanê zerrîya ey de şîyo hewn ra, merdo.            

Wexto ke kewto nê dereyê cehnemî û nata, di zimistanî vîyartê. A roje ra nat, ey pîzeyêk mirdîya xo werd nêwerdo û yew hewno asan nêdekewto çimanê ey. Şehwet û hîsê ey ê cinsî zî merdibîy. Kesêk nêdîyêne ke bi heskerdiş destê xo sereyê ey de bido. Tu kesî bi sînayîş nêewnîyayne çimanê ey ra. Herçiqas merdimê tîyayî zî dirûvê wayîrê ey de bîy, la eşkera bi ke hetê exlaq, hîskerdiş û muameleyî ra, mîyanê wayirê ey û nê merdiman de erd ra hetanî asmên ferq esto. Eke merdim rasta ey vajo, ciwîyayîşê nê merdiman û yê merdimanê verênan sey yewbînî bi. La merdimê verênî hîna nêzdîyê dinyaya ey bî. Derd û hîsanê ey ra hîna vêşî fehm kerdêne û wayîrîye ro ey kerdêne.

Mîyanê boyanê ke ameyne zinca ey de, a boya ke hemîne ra vêşêr o gêj kerdêne, boya ê şitbirincî bî ke lajekî rotêne. No werdo sipî mendêne şitê dadîya ey. Coka vîrardişê qijkekîya ey mîyanê hêşê ey de hîşyar bîy û xemgîn bi. Ame vîrê ey, qijkekîya xo de gama ke ey nê werdê sipî çicikanê dadîya xo ra litêne, dadîya ey zî bi ziwanê xo yê nermekî canê ey liştêne kerdêne pank. O û birayê xo pîya kewtêne verara dadîya xo. Litişê şitî û boya dadîya xo ra mest bîyêne.

Senî ke litişê şitî ra mird bîyêne, canê ey germ û rehet bîyêne. Awêka şîrgerme heme reyanê canê ey ra vila bîyêne. Sereyê ey bîyêne giran, xo rê bi xo fekê ey çicikanê dadîya ey ra visîyayne. Hewnêko xorîn dekewtêne çimanê ey. Lerzêkê zerrweşîye hemeyê canê xo de hîs kerdêne. Pencikê xo eştêne hengileyê dadîya xo, esirnayne, bê zehmet û ezîyet şit çicikan ra ameyne teber. Naye weşêr lezet esto gelo? Purto nermik û teze yê birayê ey, vengê dadîya ey, heme sînayîş dekerde bîy. Ciwîyayîşê xo yê verênî ke yew banikê texteyînî de vîyartibi, ard vîrê xo. Mîyanê baxçeyî de senî birayê xo reyde kaykerdêne. Gaze dayne goşanê belan ê birayê xo ro, o dayêne erd ro, weriştêne payanî û vazdayne. Dima xo rê yewna embaz dîbi. No domanê wayîrê ey bi. Mîyanê baxçeyî de domanî dima vazdayne, lawayne, gaze dayne kincanê ey ro. Bi taybet heskerdişê wayîrê ey; senî destanê ey ra şekerî werdêne. Çi rey vîrî ey ra nêşinê. La domanê wayîrê xo ra hîna vêşî hes kerdêne. Çunkî o embazê ey bi û çi rey nêdayne piro. Dima, rojêke nişka ve ra ferq kerd ke dadî û birayê ey vindî bîyê. Tena wayîrê ey, cinî û domanê wayîrê ey û yew zî xizmetkara extîyare mendê. Ey boya înan ra ey şinasnayne. Dûrî ra vengê linganê înan zî şinasnayne. Wextê mîyanrojî û şamî, dorê masaya werdî de gêrayne, boye antêne. Mêrdeyê aye qayîl nêbîyêne la rarey cinîya wayîrê ey bi sînayîş ey ra hes kerdêne, piranê werdî yê weşî eştêne verê ey. Dima, a xizmetkare venga ey dayne, vatê “Pat… Pat!” Û verê banikê ey ê texteyênî de werd dekerdêne qafika ey.    

Halweşîya Patî bîye sebebê bextreşîya ey. Çunkî wayîrê ey çi rey nêverdayne Pat keye ra vejîyo teber, şo xo rê yew dele dima bigêro. La tesadufen rojêkê payîzî, wayîrê ey û di camêrdê şinasî yê ke verê cû hertim ameyne keyeyê înan, weniştî otomobîle. Înan venga Patî da, o zî şi kaleka înan de wenişt otomobîle û heme pîya kewtî rayîr. Esas verê cû zî Patî çend rey wayîrê xo reyde bi otomobîle raywanî kerdebî. La na reya peyêne tewirêna bî. Wina sermest bi, şewq û izdirabêkê taybetî zerrîya ey de kel dayne.

Badê çend saetanê raywanîye, eynî nê meydanî de vindertî. Wayîrê ey û her di camêrdî, kuçeyê kişta birce ra şîy. A hinge de, nişka ve ra boya dele, a boya ke Pat hertim ro ci gêrayne, ameye resa bi zinca Patî. Hêş sereyê ey ra vejîya. Game bi game na boye ante zereyê xo, hetanî ke resa verê ê neqebê ke vaye uca ra şîyêne mîyanê baxçeyî. Pat zî ê neqebî ra şi mîyanê baxçeyî.

Nêzdîyê rojawanî, di rey vengê wayîrê ey ke vatê “Pat… Pat!” kewt goşê ey. Gelo rastiko no vengê wayîrê ey bi, yan ey rê wina amebi? Beno ke vengê wayîrê ey verî ra goşê ey de mendibi. Vengê wayîrê ey tesîrêko xerîb ey ser o kerdêne. Patî vera heme wezîfe û mesûlîyetan de xo deyndar hîs kerdêne. La a hinge de waştişêkê xerîbî, hêzêkê nenasî hêş sereyê ey ra berdibi. Nika tena waştişê ey o bi ke dele reyde bimano. Wina bibi ke goşê ey eşnawitişê venganê dinya ra giran bibîy. A dela ke ey sereyê aye dabi dêsî, boyêka wina tûje aye ra ameyne ke hîsê pêtî zerrîya ey de hîşyar kerdibî. Heme bedenê ey, heme wesleyê canê ey binê kontrolê ey ra vejîyabîy. Îradeyê ey destê ey ra şibi. La nê halî zaf dom nêkerd. Tayê merdiman bi çuyan û desteyê huyeyî ramit Patî ser, hetanî ke înan o neqebê vaye ra kerd teber.

Pat sermest û wina zî rincan la hende zî zerrweş û rehetbîyaye agêra. Senî ke hêş ame bi sere, tavilî ro wayîrê xo gêra. Çend kuçeyan de yew boya tenike yê wayîrê ey mendebî. Hetanî ke şi resa bi a xirba teberê şaristanî, ey boya wayîrê xo taqîb kerde, xo dima zî rêçê xo verday. Hewna agêra. Çunkî Patî tey vetibi ke wayîrê ey zî agêrabi, amebi meydan. La meydan de a boya ke wayîrê ey ra mendibî, mîyanê boyanê bînan de bîyêne vindî. Gelo wayîrê ey şibi û o tîya waro mendibi?

Zerrîya ey tersan ra lerza. Pat senî şêno bêwayîrê xo, bê Homayê xo biciwîyo? Wayîrê ey sey Homayê ey bi. La ey verê zerrîya xo de dayne. Xo rê xo vatêne bibo-nêbo do wayîrê mi agêro û ro mi bigêro. Çend cadeyanê bînan de bi ters vazda. La no zehmetê ey veng ra bi.

Welhasil, bi şewe, rincan û bêhal agêra bi meydan. Tu salix wayîrê ey ra çin bi. Dorê çend bînayan ra, verê berê çend keyeyan ra gêra. Dima agêra şi serê a vaya ke uca ra şibi mîyanê baxçeyî û a dele dîbî. La wayîranê baxçeyî neqebo ke vaye uca ra şîyêne mîyanê baxçeyî, bi kerrayan mehkem girewtibi. Pat tey xebitîya ke belkî neqeb akero la mumkin nêbi. Dima hêvîya xo birna. Hema uca çimê xo nayî pêser û şi hewn ra.

Nîmeyê şewe vengê nalayîşê xo de hewn ra perra xo ser. Bi ters werişt payanî. Çend kuçeyanê bînan ra gêra. Dêsî boye kerdî. Demeyêk wina tewş û sersem kuçeyî peymawitî. Axir xo de vet ke zaf vêşan bîyo. Gama ke agêra ame meydan, uca tewir bi tewir boya werdî, boya goştê şan ra mendeyî, boya nanê tezeyî, boya mastî ameye zinca ey. Boyî heme kewtibî têmîyan. Wina xo hîs kerdêne, seke dekewto mîyanê milkê şarê xerîbî, coka xo sucdar dîyêne. Ganî nê merdimanê ke mendêne wayîrê ey, ey înan ra pars bikerdêne. Eke reqîbêk ey rê nêvejîyo û ey tîya ra nêqewerno, beno ke hêdî-hêdî tîya mendiş heq bikero. Beno ke keyeyêkê dewlemendî de xo rê bimano, wayîrîye ro ey bikerê.

Bi îhtîyat, bi ters û lerz şi verê firna ke hema newe abibî. Boya tûje yê nanê pewteyî hewa ra vila bîyêne. Camêrdo nan binê çengê ey de bi, vanga Patî da, va “Bê… Bê!” Vengê camêrdî Patî rê çiqas xerîb ame! Camêrdî piranêk nano germ eşt verê ey. Patî ewilî bineyke teredud kerd la dima gaze da nan ro û dimê xo ey rê leqna. Camêrdî nanê xo serê texteyê vernîyê firne de rona û agêra. Bineyke bi ters destê xo sawit sereyê Patî ra. Dima bi her di destan tewqa ke vileyê Patî de bî, kerde a. Çiqas boya Patî vetişê tewqe reyde vejîya! La gama ke ancîna dimê xo leqna û ver bi wayîrê dikanî şi, yew paskulo pêt kaleka xo de werd. Kustayîşêko xorîn Patî ra berz bi. Wayîrê dikanî şi serê vaye de destê xo pank şutî. A tewqa vileyê ey ke vernîyê dikanî de aliqnayabî, Patî hema zî a şinasnayne.                    

A roje ra nat bê paskulan, bê kerra verdayîş û derbê çuyan, sewbîna çîyê merdimanê ucayî ra nêbi para Patî. Wina bibi ke merdimî vatêne qey nê dişmenê ey ê. Hertim îşkence kerdişê ey ra zewq girewtêne.

Êdî Patî zî fehm kerdibi ke ameyo cîhanêkê neweyî. La ne ey xo aîdê nê cîhanî dîyêne û ne zî kesî hîs û waştişanê ey ra çîyê fehm kerdêne. Çend rojê verênî bi zor-çiqîyam vîyarnay. La dima vera-vera o zî musa ê cayan. Hetê destê rastî ser goşeyê kuçeyêk de cayê ziblî estbi. Şarî çopê xo berdê uca rijnayê. Piranê lezetinî yê sey estikan, vezd, poste, sereyê maseyan û tewir bi tewir werdê bînî ke Patî ê hol nêşinasnayne, serê nê ziblî de peyda bîyêne. Wextê xo yo bîn zî vernîya firne û qesabxaneyî de vîyarnayne. Çimê ey ziq destê qesabî de mendêne. La herinda ke piranêk çîyo weş biwero, kuwayîş werdêne. Ey bi nê qaydeyî cuya xo ya newîye saz kerdebî. Cuya ey a verêne ra tikêk vîrardişê merdeyî û tayê boyê sistekî zerrîya ey de mendîbîy. Kam gama ke ameyne vîrê ey, zaf xemgîn bîyêne. Eke vîrardişanê ey ê verênan verê çimanê ey de pêl bidayne, a hinge, seke xo teselî bikero, ro remayîşê ver bi ê cenetê vindîbîyayeyî fikirîyayne.

Çîyo ke hemîne ra vêşêr ro Patî îşkence kerdê, hewceyîya ey a bineyke şefqet û heskerdişî bî. Patî gam û hele derb werdêne, ey ra nengî çinîyayne. La hema zî sey yew domanî bi, hîsê ey ê nazenînî hema nêmerdîbî. Na cuya derdine de, her çî ra vêşêr îhtîyacîya ey bi heskerdiş û şefqetî estbî. Eke kesêk biney bi sînayîş ver bi ey bişîyêne, yan destê xo bisawitêne sereyê ey ra, Pat amade bi ke canê xo bido. Patî bi xo zî hewce dîyêne ke heskerdişê xo nîşan bido, yewî rê fedakarîye bikero, hîsanê xo yê îtaet û sedaqetî binawno. La hol aseyne ke kesî goş nêkuwayne ey. Kîne û şîdetî ra teber çîyê nêaseyne. Seba ke bala merdiman bianco xo ser, çi ameyne vîrê ey kerdêne. La tena xişm û xezebê merdiman zêdnayne.

Pat eynî hal de, mîyanê vaye de rakewte bi. Çend rey kusta û aya bi. Kabûsî verê çimê ey ra vîyartêne. Boya kebabî ameye. Ey hîs kerd ke zaf bîyo vêşan. Geste ver hende zereyê ey nesilîyayne ke êdî dejê bînî vîrê ey ra şîbîy. Bi zor werişt xo ser. Ver bi hetê meydanî ser kewt rayîr.

Tam a game otomobîlêk bi gurrînî, bi suret toz û dûmaxî reyde vejîya ameye meydanê Veramnînî. Camêrdêk otomobîle ra ame war. Ver bi Patî şi. Destê xo sawit sereyê ey ra. Pat nêxapîyayne, no camêrd wayîrê ey nêbi. Ey boya wayîrê xo hol şinasnayne. La senî bibi ke merdimêk ey ra hes kerdêne? Patî dimê xo leqna, bi teredud ewnîya camêrdî ra. Gelo yew şaşî çin bo? Êdî tewqa ey zî vileyê ey de nêbî ke yew ey ra hes bikero! Camêrd agêra, reyna destê xo sawit sereyê Patî ra û ver bi dikanêk şi. Patî zî da dima. Patî o dikan hol şinasnayne, uca ra boya werdî ameyne. Pat xo rê ecêb mendibi. Camêrd kişta dêsî de serê yew sekuye de ronişt. Patî rê nano germ, mast, hakî û tayê werdê bînî dayî ardiş. Camêrdî piranê nanî dayî mîyanê mastî ro û eştî verê Patî. Vernî de bi lezkanî la dima hêdî-hêdî ey piranê mastinî arêday werdî. Bi çimanê xo yê mêşinan wina halweş, bi şukr û minet ewnîyayne camêrdî ra û dimê xo ey rê leqnayne. Gelo aya bi yan hewn de bi? Bê ke kuwayîş biwero, Patî pîzeyê xo mird kerdibi. Gelo ey xo rê yew wayîro newe dîbi? Mumkin o?

Hewa germ bi. Camêrd werişt, ver bi ê kuçeyê kaleka birce ser şi. Uca bineyke nat û wet kerd. Dima verê xo da ê kuçeyanê fetlokan. Hetanî ke şi teberê şaristanî, Patî zî ey dima bi. Camêrd şi zereyê a xirba ke çend dêsê aye payanî ra mendibîy. Verê cû wayîrê ey zî şibi uca. Beno ke nê merdimî zî kewtê boya delanê xo dima! Pat teber de, versîya dêsî de pabeyê camêrdî vindert. Demeyêk badê cû her di pîya yew rayîro bîn ra agêray amey meydan.

Camêrdî reyna destê xo sawit sereyê Patî ra. Bineyke meydan de wina tewş gêra. Dima wenişt otomobîla ke Patî êdî a şinasnayne. Pat nêaftara ey dima şiro. Şi kişta otomobîle de tirunc da û matê rîyê camêrdî mend.

Nişka ve ra otomobîle mîyanê toz û dûmaxî de hereket kerd. Pat bineyke vindert. La badê cû otomobîle dima vazda. Ney! Na rey ey qet nêwaştêne ke nê camêrdî destê xo ra verado. Wina bênefes, bi ê dejê ke canê xo de hîs kerdêne, bi heme hêzê xo, bi gamanê hîrayan, bi suret pey ra kewt otomobîle dima.

Otomobîle şaristan ra kewtebî teber. Êdî deşte de, mîyanê hêgayan ra vîyartêne. Hetanî uca Pat hîrê rey resa bi otomobîle. La ancîna waro mend. Heme hêzê xo dabi pêser. Bi hêvî sere nabi otomobîle ser. La otomobîle ey ra lezêr şîyêne. Pat nêxapîyabi. La kerdê-nêkerdê nêresayê bi otomobîle. Rincan û bêhal kewt. Qelbê ey kerd ke vindero. Wina hîs kerd ke heme wesleyê canê ey binê îradeyê ey ra vejîyayê. Êdî hêz tede nêmend ke gamêk zî bierzo. Temamê zehmetê ey veng ra şibi. Esas ey bi xo zî nêzanayne ke çira hende vazdabi. Êdî nêşênayne nefes bido û bigîro. Çimê ey bibîy tarî. Sereyê ey bi xo ame war. Ey bi zor xo kaş kerd kaleka rayîrî. Mîyanê vaya leweyê hêgayî de, serê qumê germî û hîy de mexel kewt. O hîsanê xo de çi rey nêxapîyabi. Û nika hîs kerdêne ke êdî o nêşêno werzo payanî. Dewqa ey şîyêne. Fikr û hîsê ey tarî bibîy, merdibîy. Dejêko xidar zereyê xo de hîs kerd. Çimanê ey ra roşnêko xirab çurisîya. Tewe girewtebî. Canê ey lerzayne, veşayne. Hêdî-hêdî ruh linganê ey ra vejîyayne. Areqêko serdin canê ey ra rijîyayne. Yew tewir keyfê nermekî o girewtibi.

*    *     *

Vereşanêk hîrê hebî qijikê vêşanî serê sereyê Patî ra perrayî. Înan boya Patî dûrî ra antebî. Qijikan ra yewe bi îhtîyat ameye nêzdîyê ey de nişte. Bi dîqet ewnîya Patî ra. Senî tey vet ke ey hema gan nêdayo, tepîya perra. Nê her hîrê qijikî seba vetişê her di çimanê Patî ameybî.

______________

Fariskî ra tercume: Roşan Lezgîn

Çime: Sadiq Hîdayet, Segê Vîlgerd, Intişaratê Emîrê Kebîr, Çapê Heftom, Tehran 1342, r. 9-22