Hîrê Parzunî

Yow merdim ame verê cîranê mi û va:

- Veng yeno to, ez gereka to ra vacî, embazê to semedê to çi xeberî dayî.

Cîranî mi vengê ey birna û va:

- Hêverî mi ra vaci, çîdo gi ti mi ra vanî, eceba to hîrê parzunan ra vîyarnawo, nîyo ne?

- Kamcîn hîrê parzunî?

Embazê mi va:

Hêverî parzunê raştîye ra, to cerebinawo û ti tira bawer î gi eceba çîdo gi ti wazenî mi ra vacî raşt o nîyo ne?

- Nê, mi tena eşnawito, yow tenî mi ra vat.

Cîranê mi sereyê xo şa tîye, va:

- Êy o wext muheqeq to parzunê diyin ra vîyarnawo. Çîdo gi ti qayîl î mi ra vacî, raşt a zî semedê min a rind o û mi zaf keno şa.

- Qet zî to şa nêkeno!

Ciranê mi va:

- Êy egi mi şa nêkeno, o wext to parzunê hîrêyin ra vîyarnawo, parzunê faydeyî ra. Ini çîdo gi ti mi ra vanî, nuheqeq yow gureyê mi pê rayîr ra şino û yow faydeyê mi tira esto.

- Nê, ne yow gureyê to rê beno ne zî yow faydeyê to tira esto.

Cîranê mi va:

- Egi yow çîdo gi ti qayîl î mi ra vacî, ne raşt o, ne mi keno şa û ne zî yow faydeyê ey mi rê esto, wa to de bimano, xo rê wedari! Û nêzdî ra zî xo vîr ra bikiri.*

______________

Çime: Jo Hanns Rösler, Beste Geschichten, Gustav Lübbe Verlag GmbH, Western Germany, 1980, r. 7-8.

Almankî ra çarnayîş: Zerîn Azrawa

* No nuşte “Newepel, Rojnameyo kulturî yo 15 roje, Hûmare 30, Dîyarbekir, 01-15 hezîrane 2012, r. 6” de weşanîyayo.