Kayê Qeçan

Ma hîrê embazî bî. Ma hela şewray şîyê mektebo verên, hela şanî zî ma şîyê Erasa. Erasa de pîyê mi, birayê Serwetî û pîyê Serhadî elafîye kerdê. Ma şîyê alîkarîya înan.

Erasa cayê bazirganîye yo. Tede xele, cew, merciwî, nehayî, gubre ûsn. roşîyenê. Erasaya Girê Sûrî yê Sêwregi bi name û veng a.

Esara cayê camêrdanê girdan a. Vêşane dewijî yenê. Tayn ci ra yenê xele û cew herînenê tayn zî xele, cew, merciwî, nehayî anê roşenê. Erasa de cayê kay çin o, cayêndo cidî yo. Na rewşe goreyê ma domanan nêbî. Ma hîrê heme embazan her ki firsend dîyê, ma kay kerdê. Yan kî ma Erasa ra vijîyayê tever û filîmên ardê jewên ser de. Zewbîna sebrê ma nêameyê.

Ge-ge embazê ma Serwetî vatê, “Hadê ma şirî Ap Ebûzerî ser.” Embaz Serwet tewr nêbîyaye bi. Çîyo ke nêameyê ma vîr, ey ardê ma vîr û filîmên viraştê. Ge-ge ey sînorê kayê ma ravîyarnayê. Hedefê Serwetî tim Ap Ebûzer bi.

Ap Ebûzer beqal bi. Çî-mîyo ke dewijan herînayê ey het estbi. Çîyo tewr kehen ey het vînîyayê. O wext cixaraya “Birinci” estbî. Qando ke kesî nêşimitêne qedîyaybî, nêameyê Sêwregi. Ka Serwetî zanayê ke Ap Ebûzerî het cixara Birinci esta. Ap Ebûzerî zî ê cixareyî refanê corênan de hewa daybî. Çunke kesî nêwaştê û nêşimitê.

Ap Ebûzerî domanîya xo de nêweşîya sûrikan vîyarnaybî. Çimê ci bibî şaşî. Çimê ci jew veracêr jew veracor wînîyayê. Her ke ma şîyê Ap Ebûzerî ser, Serwetî vatê “Ap Ebûzer, cixara Birinci bide ma.” Ap Ebûzerî zî vatê, “Lîya ma şima se bikerê nê cixarayan? Nêbo-nêbo şima bişimê ha!” Serwetî vatê “Nê nê apo. Ma qandê xo nêgênê qandê muşterîyê ke ameyê dikanê ma, ma yê herînenê.” Ap Ebûzerî zî vatê, “Haaa winî beno. Sendelî nayê pêser û bi zor a xo resnayê refandê corênan ke cixara rono. Wexto ke Ap Ebûzerî lebitîyayê cixaran rono, ma tunikê xo dendikî, şekero qulikên ra kerdêne pir û ma remayê şîyê dûrî ra wînîyayê Ap Ebûzerî ra. Ap Ebûzerî hetanî ke cixarey ronayê areqo sûr kewtê bi ci ser. Cixareyî ronayê, la wînîyay ke ma çinî yê… Ma dendikî çerez kerdê û hiwayê.

Serwet bi a jewerî zî nêvindertê. Vatê “De haderê, ma no fin zî şirê firîne.” Ma verê xo dayê firûna Erasa. Qandê ke dewijî zaf ameyê Erasa, mişterîyê a firûne zafî bî. Postayê dewan pêro kîşta a firûne ra weriştê. Ma zî şîyê û dekewtê şêligo ke raya nanî paweno mîyan. Çend deqay tepîya ma vatê “De hadê! No saetên o ke ma yê tîya raya nanî pawenê. Qey ma doman ê ti yî coka nanê ma berey danê?” Nanroşî zî vatê “De ka peranê xo bidê ez nan bida şima.” Ma vatê “Ma do çend finî pere bidê? Ma to pereyê ma nêgirewtî? To serê pereyanê ma zî nêdayo!” Ey zî vatê, “Key? Şima perey nêdayê!” Ey ke winî vatê ma zî zanayê ke o kekê xo Mehemedî ra zaf terseno, ma vatê “Bewnî ke ti nan û peranê ma nêdê ma do kek Mehemedî ra vajê!” Nanroşî zî vatê “Heyran, şima kekoyî ra mevajê, vengê xo mekerê, ez nanê şima û serê peranê şima dana. Şima çiqas pere dabi?” Ma û wijdanê xo.

Rojên pîyê mi ma a kay ser o tepiştî. Ti mevaje ke ey hal û meselada ma ra şik giroto û ma teqîb kerdê. Pîyê mi mi ra pers kerd. Mi ci rê heme çî vat. Ey zî vat, “Qandê ke to heme çî mi ra raşt vat, ez zî şima ra vile talêr çîyê nêvana. Haydê ma şîme dikanê Ap Ebûzerî.” Ma şî. Pîyê mi selam da û vat “Ebûzer! Qaşo ti dikandar î ha! Nê qeçî yenê to xapênenê. Ecêba merdimê girdî çi qazix erzenê bi to…” Pê kuşat kerd. Pîyê mi Ap Ebûzerî ra heme çî vat. Û vetî xeylêkî pereyî day ci. Ap Ebûzerî qebul nêkerd. La pîyê mi vat “Eke ti nê peran nêgîrê dosteya ma qedîyena!” Ap Ebûzerî vat “Lîya Ap Husên. Nê kerseley tim ameyê û mi ra vatê Birinci bide. Mi çi zanayê ke ê yê mi xapênenê!”

Pîyê mi ma wija ra zî girotî berdî firûnda Erasa. Dima mi ra vat “Şima zî mi rê soz bidê ke şima do fina nê kayanê winayênan nêkerê!”*

Hepisxaneyê Elbistanî

____________

* No nuşte “Newepel, Rojnameyo kulturî yo 15 roje, Hûmare 24, Dîyarbekir 01-15 adare 2012, r. 5” de weşanîyayo.