Keramet!

Zemano ke hema dewê ma nêameybî veşnayiş û ranêşîyaybî, dewijan ca û warê xwu terk nêkerdbi nêameybî nêkewtbî bajaran, merdimê ma yê dewe, eke biameyne Diyarbekir, biyêne meymanê ma. Zafê reyan şeş-hewt kesî têdir ameyne.

Rojêk ancî qefleyêk ameybî. Zimistan bi. Ma şamî werde. Oda de, verê tanîya soba de ma hem suhbet kerdêne hem çay şimitêne. Meymanan ra yewî behsê yew şêxî kerd, coka suhbetê ma zî tadîya “şêxîtî” ser. Taykine va şêxî wayirê kerametî yê. Taykine va, nê, zûran kenê, miletî xapênenê. Axir her sere ra yew qale vejîya…

Yew mela zî ma miyan de bi. Dewijan ra yewî melayî ra persa va “Mela, raşt vaje, keramet esto yan nê?” Seke veng nêşo melayî yan zî fam nêkero, o qeyde xwu na kerrane.

Suhbetê ma dewam kerd. Her kesî çiyêk va. Epey wext şi. Ê dewijî persa xwu tekrar kerde, va “Mela, mi to ra persa va, keramet esto yan çinê yo?”

Melayî ancî vengê xwu nêkerd. Tayê çî-mîyê bînî vatî, la qet behsê kerametî nêkerd.

Badê çay, ma fêkî zî werdî. Peynî de dore ameye bastêx û gozan ser.

O miyan de belkî ma vîst meselayan ser o suhbet bedilnabi. Labelê ê dewijî ancî persa, va “Yaw seyda, şanî ra nat bî çend reyî ez persena vana keramet esto çinê yo? Ti cewab nêdanê!”

Mela epey fikirîya, herdîşa xwu vilêna. Dima wina nermek va “Heyran, meselaya kerametî meselayêka giran a, meselayêka xorîn a! Çiyo ke to rê lazim o, ti xwu rê ê biperse. Persê helal û heramî bike. Persê nimajî û rojeyî bike, persê fatîha û etehîyate bike. Vatiş û famkerdişê meselaya kerametî hende asan nîyo…”

Mela ewnîya zereyê çimanê ê meymanê ma yê dewijî ra, va “Ti zanê fatîha raşt biwanê?” Veng ci ra nêvejya.

Mi dî yewna meymanî va “Mela, wilay ez zî meraq kena, dê vaje, heqîqeten keramet esto yan nê?”

Melayî va “Seba ke ma kerametî munaqeşe bikin, ma pêro, gereka îlmê semawî ra xeberdar bin, ma fiqih bizanin, ma felsefe bizanin…”

Mi dî ê dewijê ke çend reyî persê kerametî kerdbi, va “Fesilfe çi yo? Mi hema newe şinawit!”

Ez nêeşkaya xwu de bigêrî, huyayişî ez girewta. Mela zî mi dir huya, va “Teharetê mi teng o!” Û xatir waşt şi.

Dewijan badê melayî qal û qîl kerd, va “De o zî vano ez mela ya. Tew! Hema nêzano keramet esto yan çin o.”