Melatîya Mi!

Ez enê rojanê verînan semedê yew tazîye şîbîya Dara Hênî. Ageyrayiş de hevalêk mi ra persa va “Raywanîya to senî vîyarte?” Mi va “Bi vatiş hel nêbeno, vindere ez to rê nusena.”

Û mi va wa kirdkîya ma ya nuştekî aver şiro, mi wina nuşt:

Qet meperse! Vizêrî ez tam yew hengeme de bîya. Ma senî resayî Dara Hênî, ma pê hesîyayî ke yewna cenaza esta; keynê mela Menduhê kêy Hafiz Efendî şîbî rehmet. Mi daya xwu berde cayê cînîyan, ez ageyraya şîya cayê camêrdan. Ez nişta ro û paweyê dayiş wendişê Fatîha menda. Çimkî edet wina yo, cayê tazîye de, eke meymanî ameyî, yew mela uca semedê ruhê merdeyî Fatiha dano wendiş. Badê wendişê Fatiha, kesê ke ameyê, serweşî danê merdimanê meyîtî. La kesî Fatiha nêda wendiş. Qet îna yew tazîya de mi bawer nêkerdêne ke yew paweyê mi bo û vajo ti bi xwu biwane. Ez ewnîyaya nat-wetê xwu ke yew biwano çin  o, mi dî mela Mehmeyî hetê mi ra destê xwu kerdî derg, zereyê lepê destê xwu na hewa, yanî va ti biwane. Mi dî a hele çîyêk zereyê mi de va “qirp”. Eno ameyêne manaya kelecanî. Yew areqo serdin kewt bedenê mi ser. Hinî çare çin bi, mi dest pêkerd la vengê mi tewirêna vejîya, lewê mi lerzayî.

Axir mi bi xwu Fatiha wende. La ez nêzana mi senî wende. Seke yew hewnê xwu de kapûs bivîno û aya bo, çîyo înayin bi. Ez bîya rehet. Wiharê tazîye ameyî destê mi girewt, mi înan rê sereweşî waşte. Çend hebî dostê min ê verînî uca bî, ma yewbînan persa. Mi va ez bineyke xwu bitexernî, wa cenaza bîne zî bîyo, ma tedir şi dewe. Bineyna badê pey, yewî va "cenaza ameya, şî cor, herhal benê camî de şuwenê." Ez hewna kewta kelecan, mi va, ez ena hewe zî erey menda. Lezûbez mi xatir waşt, ez kewta teber, şîya hetê dadî ra. Mi telefon kerd, ci ra va “Ez ameya, ha nizdîye camî de.” Ez îna ewnîyaya xwu ra ver, daya mi vera mi de, telefon ho goşî ver de, ecele ra şina. Feqîra mi eno roje de, qîyaleyê nîmerojî de uca ra hetanî îtya xwu kaş kerdbi ameybî resaybî tîya. Mi venda ci, ameye wenişte ereba û ma hetê çarşîya serîne ser şî.

Ez kekê xwu rê vajî, ma resayî verê camîya pîle, ez ewnîyaya verê camî de qerebalix çin o. Mi va heywax, çi lez cenaza şute û şî, ez nêresaya ser! Mi ereba remite, mi va, ez rar ra biresî ci. Ma Mehlaya Çixurî ra viyartî, çatraro ke tadîyeno hetî dewe ser, ez ewnîyaya o qîyame ra, çê erebeyî nêasenê, mi xo-xo va, enê îna lez nêvîyartî. Mi xalê xwu rê telefon kerd, ey va “Ma hê verê Camîya Kuparî de, hê cenaza şuwenê.” Ez bineyke tede menda, mi va, ez ageyrî la ma hinî anêgeyrayî, ma şî dewe.

Ez şîya hetê camî, ti herrî bierzê nêkuwena erd, o qayde qerebalix o. Mi va qey pêrune çimê xwu kerdê beq hê ewnîyenê mi ra. Seke vajê eno kovî tenya ho ça ra yeno? Mi selam da, ez mîyanê sixletî ra vîyarta şîya zere, nişta ro. Seke ez mîyanê bola vergan ra bivîyarî û bixelesî wina ez bîya asan. Bineyna badê cû, mi dî merdimî wuriştî hetê berî ser şî, va “Cenaza ameye!”

Verê ambulanse bi qerebalix, her kesî fek ra yew çî vejîyêne. Badêna mi fam kerd ke vanê nimajê cenaza nêbîyo. Tayê vanê ma biber camî de nimajê ci biker, tayê vanê ma biber serê mezelan de biker. Welhasil, peynî de qerarê serê mezelî da, ereba kewte rayîr. Qerebalix zî dima bi raşt.

Ez hetê peynî de bîya, senî ke cemat rayîr ro bi raşt, vernî nêaseyne, îna zaf bi. A game mi dî telefonê mi da piro, ez ewnîyaya xoce yo, bi vengêko nimz û bi heyecan vano “Ti hê ça?” Mi va “Qey ti nêzanê ez ha ça?” Îna hêdî vano ti vanê qey vano wa veng nêşo kesî. Va “To dir telqîn çin yo?” Mi va “Çi telqîn! Telqîn ça ra ameyo mi dir.” Eno vatiş ra pey veng birîya. Ez îna ewnîyaya telefon ra, telefonî êdî nêantêne, şebeke şibi. Mi waşt ez înternet de bigeyrî belkî uca de bibo la çi heyf ke telefonî nêantêne. Eno qeyde ma şî serê mezelî. Cêrê mezelî de yew raşte estbi, tabute berde uca na ro. Ayînê ke desmajê yîn bibi peyê tabute de vindertî. Qerebalixo gird zî serê mezelan ra bî vila. Ez hetê peyê cematî de vinderta, ez ewnîyaya ke xoceyê ma yew kelawa sipî ha sere de, hanî yo verê tabute de pay vinderte, verê xwu tadayo cematî, ho tarîfê nîyet û nimajî musneno înan. Wina bi kelecan vano, yew çeku tirkî yew kirdkî keno têmîyan ra. Tede bewlî yo ke zaf heyecanî o girewto. Wexto ke qalî keno, xwura vengê ci zî hêdî vejyeno, mîmîk û çiqirê ke binê çimanê ey de bî, kelecan ra bîyêne berz û ameyêne war. Mi o halê ey zaf weş zanayêne.

Xoceyî nîyetê xwu gore tekbîrê îftîtahî ard, wina vindert, gelêk vindert, tekbîro bîn zî ard, di hebî zî ardî. Mi va ko hinî selam bido la nêda. Yewna zî ard, uca ra pey selam da. Mi xwu rê va xoce zî şi!

Cenaza darte we, berde hetê mezelî wa. La xoce uca vindert. Ez ewnîyaya ho çimanê xwu cematî ser o çarneno, ez bîya nizdî, ageyra mi, îna gizm a va “Ti hê ça? Telqîn çin yo, ma se kenê?” Senî ke îna va, ez zî kewta heyecan. Mi va “Ez se kerî, telefon zî nêanceno, ez înternet ra bîyarî war.” Va “Ê mi anceno.” Pa keyfê mi ame, mi telefon ci ra girewt, ez kewta Google, mi îbareyê “şafiilere göre telkin duası” nuşt. Wilay mi dî çend hebî keyepelî bîyî rêz. Ez bîya rehet, mi va la hinî temam o. Ez kewta ci, la rîpelî anêbî. Yew heb seke abo, yew rêze nuşteyê erebkî asena, keyf kewt ma, ma va ena hewe temam o. La ti qey nêvanê a rêze ra pey nêbeno a, qefelîya.

Moralê ma bi sifir, ma va wilay eno gure nêbi. Hê herrî kenê serê mezelî wext sey awe vîyareno. Feqet ma rê zî yew deqa sey yew rojî ya. Nişka ame mi vîr, mi va ez şî serê tumê berzî, to dî ke uca bianco. Wile mi çend gamî eştî ez ewnîyaya rîpel ra, mi ewnîya nuşteyê erebî hê abenê. Seke Edison elektrik îcad bikero, îna keyfê mi ame. Mi diyna gamî eştî, ez ewnîyaya telqîn pêro abi. Mi va "temam o, temam o." A hele zî mezel hinî ho qedênayiş de.

Xoceyî va “Ti telqîn biwane.” Ez îna ewnîyaya telefon ra, mi va qey herfê erebkî nîyê herfê îbrankî yê. Mi bineyna dîqet kerd, ez ewnîyaya herfê erebkî îna hê têmîyan ra, herfa ف hîrê nuqtayî hê ser o. Çend hebî herfî tewirêna asenê. Ez ewnîyaya nêbeno, mi va “Xoce ti biwane.” De şo!

Va “Ti biwane! To melatî kerda.” Çi melatî! Hîris û panc, çewres serrî verê cû, mi yan yew hewe yan zî di hewî wendbi. La xocayî melatî kerdibî û hema zî malimê dersa dînî bi. Va “Ez nêvînena biwanî.” Verçimikê ci hê dest de zî la ancî vano ez nêvînena.

Kilmê mesela ma wirdî zî cesaret nêkenê biwanê. Nefs wazeno îna yew cematî rê xîtab bikero, bala înan bianco xwu ser. Xoce xwu ra bawer bibîyêne xwura ez nêeştêne orte. Ez zî xwu ra bawer bîyêne mi zî israr nêkerdêne. Welhasil, ez ewnîyaya ena bomba mi  dest de menda.

Ez ancî ewnîyaya ekranê telefonî ra, herfî hê bewlî kenê. Yew di hebî kelîmeyî mi tênîvetî la qaso ke mi wend fena nêbi. Feqet wext çin bi ke ez pêro tekrar bikerî. Ez îna ewnîyaya serê mezelî ra, kerrayê sipî ke gorrî ser o kenê rêz zî qedîyayê, hê pê lingan herrîya mezelî dewisnenê.

Taykine nimitik sereyê xwu kerd berz, nat-weta ewnîya ke hela mela kam o, kamca ra telqîn wanîyeno. Xoceyî va “De şo, ez zî to rê ardim kena, ma pîya wanenê.” Mi va “Nêbo ti çîyo înayin bikerê.” Mi îna va û ez hetê serê mezelî wa şîya. Xoce zî ame mi kişte de çokan ser o vindert. Îna yew cesareto bêtarîf ame bi mi. Sey cesareto ke merdim bigino yew gole ro û asnawe zî nêzano, bêhemd dest û lingê xwu têşano, ê mi zî çîyêko winasî bi.

Mi dest pê kerd “Eûzu” ante, ez ewnîyaya ke ez eşkena biwanî. Enê ser o cesaret ame, mi dewam kerd. Ez yew mude îna weş şîya, la yew ca de çekuyêk îna qelbapey nuşte bî, mi nêkerde raşt û ez uca de ginaya ci. Çîyo ke ame mi fek, mi va û ez vîyarta. Xetaya mina verêne uca de virazîya. Xoce rey-rey mudaxele keno, xwu fek de waneno la ez nêeşkena çîyêk vajî.

Çi sereyê to bidejnî! Ez hinî ameya peynî, o cayo ke dua wanenê, mi wend. Xoceyî bi veng ancî tekrar kerd, mi destê xwu na ekranî ser, mi va ez tepîya biberî û ancî biwanî. Yew xeta sîya ameye nişte serê a xêze ro. Ekranê telefonî bi sîya, çîyêk nêasa. Ez bineyke ginaya ci la mi ezber ra wendiş dewam kerd.

De vaj! To yew hewe wende, to rê çi, ti tekrar kenê, biqedêne, wa şo.

Sey gureyê muşeqetî, mi va, “Ez hewna zî biwanî.”

De şo! Mi kerd nêkerd nêame mi vîr. Mi uca de zî xetaya hîrêyine kerde.

Hema mesela derg a, la ma zêde ra to eciz nîkerê, wa îtya di biqedîyo. Bimane weşîye de.