Melayî Nêdanê, Gênê!

Ap Husê Keyê Hesan, lacê ci yo pîl Zeynar û Mela Elî pîya şinê Diyarbekir, kar-marê xwu qedênenê, roja bîne ageyrenê bi dewe. Vereşanêk resenê verê çemê binê dewe. Xwu şemirnenê, danê awe ro.

Wesar o, vartî û varişî dir koyan ra vewre helîyaya, çem biyo pir, bi xulexul herikîyeno. Awe mîyane ra vîyarena.

Ap Hus û lacê ci Zeynar seba ke tim xebitîyenê, canê înan şenik o, xwu awe ra xelisnenê. La Mela Elî tim weno û nişeno ro, vêre kerdo xişin, nêeşkeno xwu çem ra bixelisno. Se keno nêkeno, awe ey beno. Hewar keno, vano:

- Hewaro! Awe ez berda, mi bixelisnê…

Zeynar hetê melayî ser şino, destê xwu keno derg, vano:

- Seyda destê xwu bide. Seyda destê xwu bide...

La eyb o eyb! Mela Elî hetêk ra hewar keno vano “mi bixelisnê” la destê xwu nêdano.

Ap Hus zî awe ra vejîyayo, qeraxê çemî ra înan temaşe keno. Ewnêno ke Mela Elî destê xwu nêdano, veng dano lacê xwu vano:

- Law Zeyno mevace destê xwu bide, vace destê mi bigêre. Ti nêzanê, melayî caran çîyêk nêdanê, tim gênê, tim gênê! Vace destê mi bigêre.

Zeynar vano:

- Seyda, destê mi bigêre, destê mi bigêre!...

Hema Mela Elî destê Zeynarî gêno, awe ra xelisîyeno.