MEYÊ MEY DA

Cîgerxwîn:

-Mey da me; mey ji lêvan

Dest çûne her du sêvan

Li min ku bûye mêvan

Dev kûpikê şerabê…

Maral:

-Derî li ber min vekir

Şahî bi ser min ve kir

Wexta hat, sing tewaf kir

Mest kir dengê ribabê…

Cîgerxwîn:

-Ez tu; mirov û candar

Jîndar û pir evîndar

Di jînê da ne bêpar

Wer rûnê malxerabê…

Maral:

-Dest bigir bib eywanek

Em her du bibin canek

Peyda bibe seyranek

Maç bik lêvên şebabê…

Cîgerxwîn:

-Em tevda ax û av in

Yek in; meger du nav in

Wek sorgul û gulav in

Lê kî bidî cewabê…

Maral:

-Seyda, tu guh bide min!

Ya min ne tirs û xem in

Yê wek te jixwe kêm in

Tu vexwe ji şerabê…

Cîgerxwîn:

-Maçan go em bidin hev

Por li dêman bikî şev

Da mey vexwim ji nêv dev

Mirin go tê, bila bê…

Maral:

-Şeva bi te bihar e

Gul û reyhan dibare

Li hev bikin dubare

Weke tewafa kabê…

Cîgerxwîn:

-Ne hov, xwînxwar û dîn

Lêvşeker û Cîgerxwîn

Sermayeyê me ev jîn

Ra li derdê me nabê…

Maral:

-Jixwe her tu yî Seyda

Tehma meyê li me da

Serxweş im ji vir şûn da

Ne xem e go mirin bê…

_____
Ev helbesta mamosta Cîgerxwînî ku Maralê li ser nazîre nivîsandiye ji "Cîgerxwîn, Dîwana 8. Aşitî, Çapa 5., Avesta, Îstanbul 2014, r. 135" hatiye girtin.  

Resim: Ivar Janson