Musîbet û Xopawitiş

Vori varabî. Nat û wet sipî bi. Tena rayîrê asfaltî sîya bi. Hus, keye ra vejîyabi û rayîr ra peyatî şînî. Erebeyî pêdima vîyertinî. Ge yew texsî vîyertîn ge yew pîkabe vîyertîn. Hus zî gereke nizdê di kîlometreyî ca bişîynî. Vori o qeyde varaybî ke îmkanî qaldirimî ra şîyayîş çin bî. No sebeb ra Hus zî mecbur asfaltî ra şînî.

Hus hetê raştê rayîr ra şînî. La ewnîya ke erebeyî hê pey ra yenî û o zî erebeyan nêvîneno. Qerar da ci ke çepê rayîr ra şîyayîş hîna baş o. Çunke erebeyê ke hê yenî, hetê çepî ra yenî. Xo da kîşta çepî ser. Hinî o het ra şînî. Erebeyî zî tira aseynî. Vor hîna bîye zêde. O tewir varênî ke çimê çewî guretînî.

Wexto ke asfalt ra erebeyî şîynî, xo dima awk pernaynî. Eke di erebeyî pêdima bişîyenî, erebeyo peyên, pey ra awk eştişê erebeyan ver, camê vernî bîyênî çalpik û tira çîyek nêaseynî.

Yew erebeyo sûr kîştê Husî ra vîyert. Xora Hus zî na kîşti de nasîbê xo guretbi. Panceyê ey bibî hîy. Dima yew erebeyo sipî zî vîyert. O zî Hus biney kerd hîy. La Hus kewt bi xîyalan. Hîybîyayîşê panceyan ra qet hîşar nêbi.

Tengasîya xo ser o duşunmîş bînî. Deynê dikanan, teqsidê qenepeyan, deynê embazan. Meaşê ey xirab nêbi la gureyêk bêhesab xora wina nêbeno. Cuwa pey Hus, xo bi xo duşunmîş bi. Qey eceb na dinya wina ya. Tay merdimî qet tengasî nêvînenî, tayin zî lihêfê yin tim kilm o.

Çira wina yo. Homa, naye ra eceb çi murad keno, çi wazeno? Gureyê ey çi eceb î! Hus wina şînî kiştê cehdeyî ra. Rayîr bibi nême. Bineyna bişînî resaynî cayê xo. Vori zî biney bibî sisti. Vernîyê merdîm hinî aseynî. Hus awirê xo da hetê vernîyê xo ser. Yew erebe pîta ameynî. Ame, ame… Kîştê Husî ra pîta vîyert. Tekerê peyên ra awka ke ha serê cehde de şîpe bî ame Husî ser. Hus hîna bi hîy. Hewê ewnîya xo dima. Gêra yew kufir biker la huney va “La hewle!” û ca verda. Rayîrê xo ra dewam kerd.

Dima yewna erebe ame kîştê Husî ra pîta vîyert. Tekerê peyênî ver yew xîçê asfaltî pera ameye tam gina gulalekê çimê Husî ro, çimê Husî bi xo qefilîya. Xîçi gina qapaxê çimê Husî ro. Hus biney vinert.

Dejê çimî Hus guret. Gelek dejabi. La Hus hama nêzanenî se bîyo. Dejê çimî biney nişt. Hus duşunmîş bi, no çita bi. Erebe vîyert. Çîyek gina çimî Husî ra. No bibi çin bi, ginabi çimî Husî ra. Xo bi xo va: “Ez vaj, dê na xîçê kerrayê asfaltî ya. Çunke erebe vîyert, awk tira perra. Awk wina nêkena. No bibo çin bo xîçê kerra ya. Hewa serd o. Asfalt serdî ver xeripîyayo û xîçi tira bîya. Tekerê erebeyî ver ra perraya ginaya çimî mi ro.”

No pêro pîya, to nêzana di sanîyeyan de bi. Uca vinert, fikirîya. Xo rê va, “Bin ra xeberê mi çin bî. Çîyek ame. Mi nêzana bîla çita yo. Qapaxê çimê mi tehluke ferq kerd, xo rê xo qefilîya. Xîçê kerra nêgina gulalekê çimê mi ro. Mi pawit. Aya xîç biginaynî gulalekê mi ro, belka çimî mi bîyênî kor. Homayî ez pawita.” Û fikirîyayîşê xo dewam kerd: “Homayî no beden dayo ma, çita ci rê lazim o zî dawo ci. Beden dayo ma. Seba pawitîşî zî refleks dayo ma. Bîla xeberê ma pê çin a.”*

__________

* No nuşte “Newepel, Rojnameyo kulturî yo 15 roje, Hûmare 25, Dîyarbekir 15-31 adare 2012, r. 5” de weşanîyayo.