Nuşteyê Edîtorî yê Rojnameyê Newepelî-85

Keynayêka kirdan a esmera gunşîrine bî, porêko derg ser o bi. Çîyo ke mi rê weş nêbi tena o bi ke aye ziwanê xwu ra şerm kerdêne, yanî kirdkî qisey nêkerdêne. Mi zî kerdbi înad, kirdan dir tirkî qisey nêkerdêne. Coka aye tirkî, mi kirdkî qisey kerdêne.

Fakulteya Perwerdeyî de wendêne la ma senî yewbînan şinasnabi nika tam nîno mi vîr. Herhal kesêk ma daybî şinasnayîş. Tim ameyne dikanê mi. Dikan de ez tena bîya, ma dorê yew sehpaya qijeke de kursîyanê Dîyarbekirî ser o niştêne ro, çay şimitêne û suhbet kerdêne. Çaydana mi tam şeş qedehî awe girewtêne, ma her yewî hîrê qedehî pêsero şimitêne. Vatêne "Mi caran çaya hende weşe nêşimita." Gama ke ameyne vatêne "Mi bêrîya çaya to kerda."

O wext destê mi kewtbi ser, mi zaf weş çay dem kerdêne. Mi çaydane dayne tupe ser, yew sefiko qijek de dem şutêne, awe baş girêyayne, mi tupe tefênayne, kelê girîyayîşê awe ke vindert hema mi dem eştêne ser. Panc-şeş deqayî badê cû, dem serê awe de nepixîyayne. Mi yew qedeh dekerdêne, apey veradayne çaydane; dem şikitêne. Yew deqa badê pey, gama ke mi qedehî dekerdêne, êdî çaya mi tam dem girewtêne. Hende boya weşe ci ra ameyne ke qet mevajên.

Rojêk a keyneke û yew lajek seke xwu rê uca ra vîyarenê, wina lingan ser o selam da mi û vîyartî şî. Çimê mi ginayî zereyê çimanê lajekî ro; neke tena sûretê ey, esas xulqê ey sey fotografêk zêhnê mi de neqişîya. Gama ke vîyartî şîyî, mi pey ra zî bineyke bala xwu da lajekî ser.

Keyneke roja badê pey ancî ameye, senî kewte zere, bi heyecan va "Dünkü çocuk sevgilimdi, nasıl buldun?" Eza ke înad kena tirkî qisey nêkena, ez nêzana senî bi, fekê mi ra îbareyê "Öküz gibi!" vejîya.

Seke yew sitilêk awa serdine sere ro kero, herinda xwu de şeqizîya, reng eşt, qisa fek de mende. Ez zî xwu rê heyret menda ke mi senî wina va. Aye ra zêdeyêr ez xwu rê şeqizîyaya. Ma her di zî wina sey heykelî bineyke payanî ra zuwa mendî. Dima aye her di lewê xwu şidênayî pêser, alişkanê xwu de xemzeyî viraştî, birûyê xwu acor dayî. Axir destê xwu yo raşt bêzerrî kerd berz, bi nîşandayîşê kefê destê xwu xatir waşt û şîye.

Şîyayîş, o şîyayîş…

Ez aye dima zaf fikirîyaya; mi xwu şermezar kerd, ez zaf xwu ra hêrs bîya ke qey mi wina va. La mi bê hemdê xwu vatbi, qisa xwuvero, bêkontrol fekê mi ra vejîyaybî.

Seba ke keyneke a roje ra pey reyna nêameye mi het, coka zemanî reyde mi a zî vatişê xwu zî heme kerdî xwu vîr ra şî. Baş o ke çîyê negatîfî û kesê xirabî pa xirabîya xwu wa vîrê mi ra şinê, hafizaya mi ra sîl benê.

La na keyneke badê pancês serran, rojêk tesadufen raştê mi ameye. Mi verê Camî Nebî de sewlê xwu boyax kerdêne. Mi heqê boyaxçî da, tam ez acor ameyne, aye dûrî ra ez şinasnaya, wina bi heyecan ver bi mi ameye.

Dindanan fek de beş kerdêne. Bi heskerdiş, bi samîmîyet pêşîyaye mi ro, sîneyê xwu sîneyê mi wa pêt şidêna, milç-milç lewî nay alişkanê mi wa. Şerman ver rîyê mi bi sûr, goşê mi bîyî germin.

Na rey kirdkî qisey kerd, va "Mamosta, ti ça benê hewûû?"

Eynî sey verî pêsero-pêsero qisey kerdêne. Bêke firsend bido ez cewab bidî, va "To dî, o waştîyê mi estbi ya! To vatbi 'maneno gayî', wulay raşt tam ga vejîya. Ma zewicîyayî, ey heyat mi rê kerd jehr û zuqim. Ez heta ci ra xelisîyaya, ey emrê mi werd." Seke nengan biçîno, va "Ga, hem zî zir ga. Gayo gayî ra kewte!..."

Ez xwu rê mat mendbîya. Bi zor ame mi vîr ke ha behsê çî kena.

Aye her di destê mi pêt girewtî mîyanê destanê xwu û va "Qey Homayî to o wext senî tey vet ke o ga yo? Ez zaf poşman bîya ke mi goş nêda to…"

Aye ez veranêdaya, kewte milê mi, ez apey fetilnaya. Ma şîyî Xana Hesenpaşayî, eynî sey ê rojanê verênan, ma pêsero çay şimite û suhbet kerd…

Nika ez ana xwu vîr, derheqê însanan de întîbaya min a verêne çi ya, muheqeq o qayde vejyeno. Yanî reya verêne ke çimê mi gineno însanêk ro, întîbaya mi çi bo, hetanî peynî wina dewam keno.

O waştîyê na keyneke zî, eynî seke ez vana, verê çimê mi de sey cinsê gayî eysabi. Gayê cite bîle nêbi; gayo xic bi! Heta wexto ke mi pey ra ewnîyabi ci ra, şatika ey zî tam sey milê gayî bî. Coka gama ke keyneke mi ra persa, o îbare xwuvero fekê mi ra vejîya.

Tamam, ez qebul kena ke mi keyneke rê bênezaketî kerd, la Homa şahid o ke ez nêzana zurî bikerî. Zerrîya mi ra çi vîyareno, fekê mi zî ê vano, destê mi de nîyo, eke ez nêvajî, mi rê sey sextekarîye yeno.*

__________

*Newepel, Rojnameyo Kulturî, Hûmare 85, Dîyarbekir, Adare 2016, r. 2