Qisawete

Wext dirîya û yew xeyal şan de bî meymanê asmênî. Asmênî çimanê ey de wele ra hes kerd. Şewdir wele hewn ra wuşte ra û qayîtê dormeyê xo kerd ke her cayê aye bîyo hît. Sereyê xo çarna asmênî û peşmerîye. Vat, seba şilîye zaf sipas. Wele nêzana ke asmên seba aye bermayo. Eke bî şand, asmênî nîyada ke wele bîya ziwa. Şa bî û vat, ewro wele hesirê çimanê mi dî.

Na şilîye kamcîn asmênê bêroj û bêzerrî ra vejîyaye? Bê roştî, sey kardî varena û to ana verê çimanê mi. Huyayîşê to ana. Şilîye ke sereyê xo dana kemeranê kuçan ro, sereyê mi de hewrî reqenê. Asmên ke nîya zerrî ra berma, ez senî xo zept bîkerî? Ez na leşe berî kotî, oncî mezgê mi xo çarneno to. Dest û payê mi şikînê. Alişkê mi benê hît. Hedera mi nîna û ez hardê huşkî ser o kaş bena.

Xezeb o yar, xezeb o…

Ez şilîya payîzî rê milqîyanê tewr rutan ruşnena. Rutîya milqiyanê mi ra şilîye hêrs bena. Hîn ke şona vengê xo kena berz. Hîn ke şona vengê to kena berz.

Mi vengê to yew pelê tarîxî de, yew payîzo dûrî de vînî kerdbî. Nika kuçanê şaristanî de gulbang dano. To ez payîzan rê kerda dismene. Pêro mewsimî dîyarîyê Homayî yê. La hukmê payîzî sey hukmê mergî yo. Sey jehrî giran-giran kuno leşa wele. Wele mirena. Kesk mireno. Boya mergî kuna leşa mi. Ez mirena.

Rîyê hardî payîzî ver de sey mîlçike vileyê xo keno çewt. Payîz vengê şilîye ano. Şilîye dejan kena zereyê mi. Mergode feqîr êno û gineno zerrîya mi ro. Ez dormeyê meyîte xo de bermayîşê şarê xamî nêwazena. Ez huyayîşê to yo naskerde wazena. Se beno, mi meke werdê mergê feqîrî. Ti ke huyayîş wazena, bê meyîte mi ser ro bihuye. Ti ke bermayîş wazena, bê zerrîya mi de biberme. Tena wa cayê mezela mi çimê to bê…

Bê to sîndorê mi çin ê, ez nêşkîna xo biseveknî. Dara zereyê mi pukê payîzî ver de lerzena. Pêro velgê mi rişîya. Teyna yew pele mende. To hesna? Teyna yew pele. Gelo ez na pele ra kamcîn wusarî bipawî?

Wele viran manena. Ez viran manena. Eşq viran maneno…

To ra dûrî de şilîye varena yar! Şaristanê zereyê mi yew bi yew rijînê. Yew kemere nêmanena. Asmênî ra rîyê to varano. Qisaweta to zereyê mi de zîl dana, bena gird. Dilapeyê şilîyê benê laser û mezgê mi talan kenê, tim çî rijnenê. Vengê to mi rê vengê wela dûrî ardêne. Nika se bî? Vengê to kotî yo? Peyê kamcîn koyan de mend?

Qet xatirê nê hesirê çimanê mi çin o? Çimê mi verdîyay de.  Ey yar! Mi vengê xo to dima kerd yew mezele. Êdî yew veng bide. Êdî çîyê vaje…

Şewe ke ameye û sey lihêfî rîyê şaristanî niminit, ez se kena? O wext hewnê mi êno û yew çenge de to paweno. Qet nêzdîye mi nêbeno. O wext yew cinîka porsîpîye zerrîya mi de ca cêna. Kamcîn teyr nîşeno lîzganê aye ro, beno pepug û koyan de waneno. Kamcîn merdim qayîtê çimanê aye keno, sey dara huşke kokê xo, xo vîr ra keno. Ez o wext nêşikîna û qederê mi sey şîlpaxe xo dano rîyê mi ro.

Axx yar!

Şilîye varena…

Ti zereyê mi de zêdîyenî û ganê mi dejnenî. Ti mi hesnenî? Zerrîya mi to rê teyşan a. Goş nêdana mi, nalena. Zerrîya mi de zele-mele zêdîna.

Ey yar!

Zerrîya mi de vengê şîîre mireno. Hêvî mirena, cuye mirena…

Ez bê to xo nas nêkena, leşa xo de ez xerîb manena. Ez zerrîya xo de teyna manena. Mi yew sewdaya zûrekere girewta cila xo. Na sewdaya zûrekere mi xeneqnena.

Ez qedîna yar! Ez qedîna…

Pîr û rayberî sebr çi zananê? Ti sebr mi ra pers bike. Mi emrê xo sey mirçoleke hêdî-hêdî werd. Bê to, bê heskerdîş, bê nan, bê awe…

Ez bê to bîya yew behr û mi her dilapaya xo seba to ruşnaye yew ca. Gelo to yew dilapaya mi kî nêdî? Ti hendaye kor î?

No senî deyn o? Mi da nêda nêqedîya. Wayîre hard û asmênî ez hesnaya la to ez nêhesnaya yar! Ti kamcîn wext ra vîndîbîyaye yî? Sanikê min ê rastîkênî qedîyay. Domanan kî rîyê mi ca verda. Huyayîşê mi gina adiran ro. Bê to teynayîya mi kî kamîya xo vînî kerde. Ez bê to endî qet çîyê nîya…

Eke ti dejê mi rê bawer nêkenî, na wela huşke ra pers bike. A tim wext binê linganê payîzî de gan dana. Ez senî sey aye tim şilîye de mirena. A rind zana yar, a rind zana…

Çayê na rey rayîrê to bî derg? Bê yar, bê!...

Wa bermişê na cinîka porsipîye zerrîya mi ra şêro. Zerrîya mi huyayîşê domanan ra pirr bibo. Huyayîşe to ra pirr bibo. Ez kî sey wele, wusar ke ame hukmê mergî ra bixeleşî. Oncî xo bixemelnî. Mergî dima bi heme didananê xo sey tîje bihuyî. Wusare mi ti ya yar, wusare mi ti ya. Mi bîya vîrê xo…

Bê yar, bê. Ez îta nêmezet a. Ez hênîyo bê aw a. Bê, yew huyayîşê xo bide mi, wa huyayîşê mi temam bo. Yew çeku bide ziwanê mi, wa destanê mi de wusar bo. Se beno, bê êdî! Ti ke nîna çimanê xo mi rê biruşne. Zereyê mi de zimistano bêkes meyman o. Damarê mi cemedîyay. Ez serd de çin a yar. Eke ti nênî, çimanê xo biruşne ke ez çimanê to de germin bî.

Ey yar! Xebera to esta? Ti xo ra dûrî de bermenî.*

________

*No nuşte “Nûbihar, Kovara Çandî Hunerî Edebî, Hûmare 118, Îstanbul 2012, r. 49-50” de weşanîyayo.