Qîrîya Helebçe

Mi vengê Helebçe hesna. Mi lewanê yew kokime ra hesna.

Bêvengîya lale xo rê kerdîbî sitare. Veng aye rê dişmen bî. Veng aye rê tersode bêname bî. Veng aye rê merdena masuman bî. Veng vîndîbîyena huyayîşê domanan bî…

Emrê xo bi dejî weye kerdbî. La emrê aye de nameyê dejê Helebçe çin bî. Qayitê koyanê berzan kerd. Qayîtê asmênê keweyî kerd. Bê çekuyan mi ra nameyê nê dejî pers kerd. Şerm gina zerrîya mi ro. Bêvengîye der û dormeyê mi girewt. Nameyê nê dejî çin bî…

Ey Helebçe!

Duştê to de merdimîya mi rut û repal a.

Ez duştê to de dara bêpel a. Duştê to de her roja mi yew şewa tarî ya.

Mi çimê Helebçe dî.

Çimê Helebçe rîyê yew domanî de dardekerde mendbî. Çimanê Helebçe de merdimîye darde bîyêne. Çimanê Helebçe de daristanî veyşayêne, asmên û koyî veyşayêne.

Ey Helebçe!

Vengê mi mi ra bicê.

Bicê ke ez bermişê domanan xo vîr ra bikerî û huyayîşê înan bîyarî xo vîr.

Çimanê mi mi ra bicê…

Çimanê mi bicê ke merdimîye senî merdimîye ra vejîna ez mevînî. Senî asmên ra jehr vareno vilikan ser, ez mevînî.

Ey Helebçe!

Tena wa zerrîya mi bimano nê sêneyî de. Bimano ke ez xirabîye nas bikerî. Bimano ke ez nê jehrî her solix de bioncî zereyê xo û xo vîr ra mekerî.