Satilêk Mast

Hesê Pule sey her roje verê ke tîje bidêro candaran ra, dar û kemerî ra, mor û milawinan ra wuşt ra. Lê ey ewro gureyode cîya bikerdenê. Sey her roje verê xo nêda gome ke şoro selxî biverdo teber bibo biçirayno. Cayê naye de venga lajê xo yê selxvanî da, va:

- Wusên! Wusên! Wusên!

Wusênî ra veng nêvecîno. Wusên xeylê xorîn şîyo. Bi nê halê lajê xo deja, xo ver de va:

- Ero ez to rê kor bî. Ti zaf qefelîna nê?

Mewazo lajê xo hende rew hewn ra rakero kî neçar o ke ey rakero. Dî ke laj bi vengdayîşî nêwurzeno ra, solê xo berteng de vetî ame serê sereyê lajê xo. Lajî germî ra orxan xo ser ra eştbî. Bi pîjamayan û atletî mendîbî. Xo vêreyî ser o merednaybî ra hewnode şîrin de bî. Demêk serê sereyê lajê xo de hînî lajê xo de nîyada. Hêdîka destê xo berd mîyanê porê lajê xo bi feknermîye va:

- Wusênê mi.

Wusênî ra reyna veng nêvecîya. Tayê bîn vengê xo kerd berz:

- Wusên! Ba-bawo ma se bî to rê, ti kewta hewnê merdeyan.

Bi vateyanê xo yê pêyenan ca de poşman bî, “Tobe, tobe, no fekê mi se vano, Heq mekero, Heq mekero” va û na rey lajê xo hejna. Bi hejnayene lajek vecinîqîya, çimî kerdî ya. Dî ke pî ha wo serê sereyê ey de venga ey dano. Bi vengode hewnên va:

- Apo se bî, ti nê lêlê şodirî de ama mi kena ra?

- Ez qida bijerî hela wurze ra ewro tayê gureyê mi esto. Ez do şorî Gimgim. Ti wurze ra şo selxî biverde ra.

- Of ya Apo şîyena Gimgimî kotî ra vecîye? Va û xo serê sewkî ra verda ra cêr.

Îşliga ke zendikan de polkerdî û pantorê ke zonîyan de polkerdeyî bî dayî xo ra verê xo da gomeyê selxî. Hesen çapika şî bono ke sey kulinde kar ardenê. Cinîyê hadirîya şanitena doyî kerdêne. Çêver de sereyê xo kerd zereyê bonî, cinîya xo ra va:

-Erê ê satilê qicî pirrê mast bike, ez berî qaymaqamî rê.

Cinî sereyê xo çarna ci, va:

- Ninê mastê çî? Qaymaqamê çî?

- Erê ma vanê dewe rê banan virazenê. Ez şorî ma qeyd bikerî belkî ma rê kî virazêrê, va pawayê vateyanê cinîya xo mend. Ey zanitenê ke cinîye reyna zaf çîyan vajêro ci ra.

Cinî va:

- Heya heya ti şo risqê zav-zêçê mi çerç bike, ê to rê banan virazerê! Ninê bomo bomo ê banan-manan nêvirazenê. Ti bîlasebeb risqê domananê mi bena bi înan dana werdene.

Hesenî dî ke nîyetê cinî çîn o, cinî ha wo pêroyê mastî kena meşke:

- Erê ez to ra vana mast biverde ti mi rê nata-bota qesê kena.

- Ninê ma ez to nêzanena, ban mane yo, reyna zerrîya to wazena ti şorê Gimgim, şorê peran biwerê.

Cinî hetêk ra nê vateyî resnayî mêrdeyê xo hetêk ra kî satil guret destê xo awe çarnê pira. Mast kerd ci. Heta fek kerd pir. Dergê mêrdeyê xo kerd, va:

- Ti nîya risqê zav-zêçê mi çarç-çurç kena ya, ez to ra se vajî.

Keyfê Hesenî ame ca. Didanî kerdî beş:

- Bike mîyanê awe wa germ mebo, heta ke ereba amîye, va verê xo da hênîye mîyanê dewe. Serê şodirî awa hênî serdine bîye. Hesenî bi çalp-çalp dest û rîyê xo şut ame. Bi nan û mast arêya xo kerde. Ser de cixarayade qenesûre kî fîşte ta. Cixaraya xo qedêna peyê cû kincê xo yê neweyê ke tawo ke şîyênê Gimgim yan kî cayanê bînan dayêne xo ra dayî xo ra. Xo rind tîtîkna pawayê ereba mend.

Senî ke erebaya sûre cadeyî ra asaye, satilê mastê xo guret destê xo şî peyê baraka, rêwîyê bînî kî pêro amaybî uca. Ereba bi toz û dumax ameye mîyanê dewe de çerexîye, rêwî guretî û şîye.

Saet û nêm de reştî mîyanê Gimgimî. Ereba sûka corî de vinete. Rêwî bî pêya. Hesen kî satilê mastê xo dest de, bî pêya. Cade amaybî şutene boye û hewayode weş sûke ra ameyêne. Hesenî saeta xapa xo de nîyada hona rew bî. Daîreyê dewlete tewr rew saete heşt de bîyêne ya. Hesen kî sey rêwîyanê bînan şî verê qewaxaneyî kursîyêk ont, ser o nîşt ro.

Waxt ke ame Hesen cayê xo ra sivik wuşt ra satilê xo guret destê xo verê xo da banê qaymeqamî. Bejna derge bîya xil û xar. Bîyo quzqin. Ban de zêde kes çin bî. Pey maseya qatê verênî de camêrdêk sereyê xo naybî ro tayê çîyan ra mujil bîyêne. Hesen nêzdîyê ey bî, bi vengêde zaf nizmî selam da ci û bi tirkî va:

- Ben qaymeqam beg îçîn geldî. (Ez seba ke qaymeqam begî bivînî ameya.)

Memurî sereyê xo qet ranêkerd, va:

- Kaymakam beyi niye görmek istiyorsun? (Ti çira wazena qaymeqam begî bivînê?)

- Ona vereceğim vardır. (Ez wazena çîyê biderî ci.)

Memurî sereyê xo kerd ra. Eke satilê mastî dî, raya oda qaymeqamî musnê ci. Hesen verê çeverî de vinet, da çeverî ra. Zere ra vengê “Kerem kerê” ame. Hesenî hêdîka çever kerd ya. Bi destêk satilê mastî guretêne, bi destêk kî ver de çaketê xo pêguretbî. Senî ke çever ra kewt zere xo kerd war selam da qaymeqamî. Qaymeqam cayê xo ra nêwuşt ra, çim ke gina satilê mastî ra bi peşmerîyene:

- O Hasan buyur hoş geldin. (Hesen kerem ke ti bi xeyr ameya.) Va, ca musna Hesenî ke ronîşo. Hesen nêzdîye masa bî, verê ke ronîşo, satilê mastî serê masa de na ro. Naye ser qaymeqamî tayê bi nezaket:

- Niye zahmet ettîn ya. (To çira zehmet kerdo.) va.

Hesenî ca de cewab resna qaymeqamî:

- Qaymeqam beg bir satil mast ne poximsin, va û nîşt ro.*

22 Temuze 2012

__________

* No nuşte "Newepel, Rojnameyo kulturî yo 15 roje, Hûmare 36, Dîyarbekir, 01-16 êlule 2012, r. 6" de weşanîyayo.