Şertê Dizdî

Yew roj bawkalê mi Xel ‘eyna ki şûnû hêt Sîwûnê dizdê.

Dewijûn ra yew dewij kuwenû yî dima vûn “Xelo ti ser ra şûn? Mî z' xwu ya ber.” Xel vûn “Ez şûn hêt Sîwûnê dizdê.” Dewij vûn “De êz tu reyra bîyerû, diray ti se kên?”

Xel û dewij binê dew ra vecîyên teber, nizdî Duz Quç, we dewîj ra vûn “De hey şimi sêr ina kerra bîy war!”

Dewij şûnû sêr kerra yenû war. Xel yi ra persenû vûnû “De vaj willay ez nêşîyû sêr ina kerra!” Dewij vûn “Tu z' dî, ez vêr çimûn tu d’ şîyû sêr ina kerra, ez çi suwend biwûn?”

Xel vûn “De bo! Ez şûen sêr ina kerra yenû war û ti mi ra pers.” Xel şûnû sêr aya kerra yenû war, dewij ti ra persenû “De vaj willay ez nêşîyû sêr ina kerra?” Xel vûn “Bo ti ra! Ez key şîyû sêr ina kerra? Qey ti ûna duz war Hûmay id, hinkê bohtûn kenû mi! Wîy babooo!”

Dewij çend vûn, we înkar kenû ki nêşîyû sêr aya kerra. Xel agêrenû dewij xwu ser vûn “Ti peyser biagêr! Inkey ez şûn dizdê ken û ma tepşîyê ti raşt vûn. Ti gure xerepnên, ti ma dûn tepîştiş.”