Şewa Camêrdan

Mêrdekê û cenîya ci benê. Mêrdek bol tersinik beno, her şew cenîya ci ey bena teber. Yanî bişew wexto keno bivijîyo teber se, cenîya ci ey bena tuwalet.

Şewê bol serd beno. No cenîya xwu rê vano “Cenêkî, emşo bol serd o, emşo şewa camêrdan a.” Cenîya ci vana “Her şew ez to bena teber, ti yê vanê emşo şewa camêrdan a!” Û gêna ey erzena teber. Kêverî ser o gêna, vana “Şo, şewa camêrdan bivîne!”

No şew şino şino şino, raştê welatê dêwa yeno. No sînedê xwu ser o “12” nûşneno. Dêwî weynenê jew ho yeno û ser o jû nûşte esto, vanê no kam o ecêb, çorşmeya ney de doş benê, vanê “Bira ti kam ê?” No vano “Ez filan kes a.” Dêwî vanê “O çi nûşte yo to sîne ya?” No vano “Mi heyan nika çend dêwî kiştê se, xwu sîne ya nûsnayê.” Dêwî tersan ra vanê “Bira, bê ti birayê ma yo pîl be, ma zî benê birayê to yê werdî, ti bê ma hetek, ma rê girdey bike, ma xwu rê pîya biciwîyê.” No vano “Temam.” Ew ney gênê benê keyedê xwu.

No şew dêwa hetek rakewten ra terseno, şino banî ser o rakewno. Dêwî ci rê şamîya ci, areya ci anê ci ver. No çend rocî wina dewam keno, îna hetek de beno meyman.

Hefteyê ravêreno, dêwî vanê “Ma yê girweyenê, madem ti yê zî ma ya pîya wenê û şimenê ti do zî bigirweyê.” Vanê “Ewro zî ti nê meşka bigî şo ma rê bîr ra aw bîya.” No weyneno meşka ra; meşk meşkê mangar ê û her jû hîrê bi cîya. No şino bîrî ser, bîr ra hendê di tasî aw anceno, her meşk rê hendê tasê aw keno ci û meşka pif keno masneno, zeki tede aw esta.

No meşka pirê hewa û di tasî awe ra pîya, jewer erzeno doşîda xwu ya çepî ser jewer zî erzeno doşîya raştî ser û şino vera dêwa. Senî yeno nezdîdê dêwa se fekê jû meşk keno xwu fek û hewayê meşker veradano, jû tas awe şimeno, meşka venge erzeno a kişte, zeki meşkê aw şimita.

Meşka bîne zî tasê awa ki tede verdano xwu çorşme û xwu sere ra verdano cêr, vano “Di meşkî aw mi rê qîm nêkenê, mi rê wija ra hûwe û zengenî bidê, ez o şira bîrî aşena û kok ra biqilayna bîyara.” Vano “No çiçî yo wina, çi ez çi meşk a aw ana?”

Dêwî ewnenê, şaş benê, vanê “Haho neyî meşkê aw senî şimite?” Dêwî vanê “Heyra, ti fina meşo ma rê aw meya, ma to rê anê, eki ti bîrî kok ra biqilaynê, ma do bêaw bimanê.”

Dêwi xwu rê vanê “No çi bela yo ma kewtî mîyan, no ma rê kotî ra vijîya?”

Beno şand, dêwî vanê “Ma şinê kolî arêdenê, ewro zî ti şo ma rê kolî arêdi.” No vano “La ez nêşena şira di-hîrê kolî bîyara, hela mi rê wija ra di-rê resenî bîyarê, ez bera bipêşa birrî ro, birrî hemî kok ra biqilayna bîyara şima rê.”

Dêwî vanê na rey do ma bêdar verdo, vanê “Keko, ti meşo, ma şinê kolî zî arêdenê.”

Beno şew, dêwî xwu rê vanê “Ma senî bikerê ney xwu ser ra def kerê.” Vanê “Hela ma pers kerê, kesêndê ci esto se, ma berê ci wija veradê.” Ew ci ra pers kenê, vanê “Keko kesê to çinî yo? Ma to berê merdimandê to hetek.” No vano “Felan ca de keyê pêrdê mi esto.” Vano “Hema rîyê mi nêgêno ez şira, mi pîyê xwu rewna ra nêdîyo. Ez nêşiya pêrdê xwu hetek, qandê coy mi de rî çinî yo ez şira.”

Dêwî vanê “Tayn altûnê ma estê, ma bidê to, şo barî bide pêrdê xwu, o wext pîyê to to efû keno.” No vano “Wa bo.”

Dêwî ney û doreyê altûnan erzenê xwu doşî rewnê ray, ney heta keydê ci benê, ronanê erd. Ewnenê kes keye de çinî yo, no vano “Her hal pîyê mi heta cayê şîyo, nezdî ra yeno, hele roşê.”

Dêwo jû roşeno. Edizyayo, roniştenda xwu ya pîya nefesê xwu veradano, vano “Ûffff, ez edizyaya.” Hewadê ûfînda dêwî ya, no perreno şino maxan a dûskêno.

Dêwî vanê ti yê wija çiçî geyrenê?” No vano “Wextê wextan de, şemşêrê pêrdê mi tîya de bî, ez o geyrana ki şima bikişa!”

Dêwî vanê aman hewar û xwu pey nêewnenê remenê şinê benê vinî. Diyna seatî dima cenîya ney senî yena keye, no cenêrda xwu rê her çi vano û vano “Bewnî, cenêkî, şewa camêrda wina ya! Bewnî, mi to rê doreyê altûnî ardî.”

A roj ra na roje, Sêwreke de zimistanî şewê serd bo se, vanê “Emşo şewa camêrdan a!” Û no îdyom winî kewto ziwandê ma mîyan.