Îslamîstîye, Kurdîstîye, Tirkîstîye û Filîstînperestîye

Roja 18.04.2010 de, Dîyarbekir de, bi munasebetê welidîyayîşê pêxamberê dînê îslamî Hz. Muhemedî yew mitîng virazîya. Goreyê xeberanê ke derheqê nê mitîngî de çapemenîye de vila bîy, se hezarî ra vêşêr merdimî beşdar bîyê. Mitîng hetê “Platformê Sînayoxanê Pêxamberî (Peygamber Sevdalıları Platformu)” ra organîze bi. “Platformê Sînayoxanê Pêxamberî” dem û dezgeyê sivîlî yê ke hetê rêxistina Hîzbullahî ra ameyê ronayîş virazîyayo. No mitîng par zî hetê eynî grûbe ra organîze bi.   

Şarê Dîyarbekirî se ra 95 musluman o, Hz. Muhemed pêxamberê dînê îslamî yo, coka zaf normal o ke bi munasebetê welidîyayîşê pêxamberî tayê aktîvîteyî virazîyê. Mesela, hetanî par zî camîya girde ya Dîyarbekirî (Ulu Cami) de mewlid ameyne wendiş, muya bimbareke ya erdîşa pêxamberî ameyne tewafkerdiş.

Aktîvîteyê masumî û mitîngê polîtîzebîyayeyî temamen fenomenê cîya-cîya yê!

Dîndarîye, bawerîya dînî, esas mîyanê merdimî û Homayî de têkilîyêka manewî ya. La dîn tena bi naye nêvindeno, çarçewaya xo hîra gêno û mudaxeleyê cuya beşerî zî keno. Yanî, sey sîstemêk, tesîr ro şeklê cuya merdimî, şeklê cuya komelkî (sosyal) ya şarî keno. Eke rasterast nêbo zî tanzîmkerdişê têkilîyanê beşerî de bi hawayêko felsefîk tesîr keno. Labelê dîn îdeolojî nîya! Dîn, wasitayê polîtîka zî nîyo. Eke dîn sey îdeolojî û pêxamberê dînê îslamî Hz. Muhemed zî sey wasitayêkê polîtîka bîyero gureneyaîş, a game manaya dînî, manaya pêxamberî vuryena, dîn masumîyetê xo keno vindî. Sey nimûne, kemalîzm yew îdeolojî ya, menfaetê miletê tirkî xo rê bingeh gêna û qirkerdiş zî tede, seba amancê xo tetbîqkerdişê her metodê zulmî xo ra meşrû vînena. Eke dîn bibo îdeolojî, bibo wasitayê polîtîka û bikewo destê zumreyêk, eynî beno sey îdeolojîya kemalîzmî û masumîyetê xo keno vîndî, dîn dînîyîye ra vejêno.

Senî ke Homa tena Homayê yew zumre nîyo, dîn zî dînê yew zumre nîyo. Dîn tesallut nîyo, mecburîyet nîyo, coka ganî binê tekelê yew zumre de zî nêbo. Hewna, senî ke tu hewceyîya Homayî bi leşker, muhafiz, mucahîd, nobedar, mîlîtan û qardîyanan çin a, bi eynî şekl hewceyîya dînî zî bi leşker, muhafiz, mucahîd, nobedar, mîlîtan û qardîyanan çin a. Tena dînî rê xizmetkarî lazim ê. Mesela temsîlkarê dînî, mavajin melayî, wezîfeyê înan vatiş o, îbadet de cematî rê pêşengîye kerdiş o. Çarçewaya feraxet û xizmetî de merdim şêno dînê xo rê xizmet bikero. Xizmet zî, ganî bêbedel, mutewazî û çarçewayêka masume de bo. Eke xizmet bi numayîş (gösteriş), êdî dînî nîyo!    

Ma agêrin mitîngî ser. Nê mitîngî de merdimanê ke qisey kerd, xîtabetê xo de kîşta mesajanê derheqê dînê îslamî û welidîyayîşê pêxamberî de esas mesajê îdeolojîk-polîtîkî dayî. Mesela, pêşenganê nê cematî ra Abdulbarî Çelikî va: “Ma ne kurdîst ê, ne zî tirkîst ê, ma muhemedî yê. (Biz ne Kürtçüyüz ne de Türkçüyüz, biz Muhammediyiz)” Hewna, mitîng de beyraqa Filîstînî abîye û seba piştgirîya filîstînijan sloganî erzîyay.

Nê argumantî nîşan danê ke amanco bingeyin pîrozkerdişê welidîyayîşê pêxamberê dînê îslamî Hz. Muhemedî ra teber, esas, binê perdeyê dînî de vilakerdişê fikrêkê îdeolojîkî yo, polîtîka kerdiş o. Coka merdim şêno vajo ke nê derûdorî dînê îslamî û pêxamberî îdeolojî û amancê xo yê polîtîkî rê kenê alet.

Ma biney bala xo bidin termanê “tirkîstîye (türkçülük)” û “kurdîstîye (kürtçülük)” ser.

Mana û fonksîyonê “tirkîstîye (türkçülük)” helbet negatîf o. Çunke tirkîstîye pozîsyonê serdestîye û zalimîye de ya. Dewleta tirkan esta; artêş û polîsê tirkan estê, mehkeme û zindanê tirkan estê. Ziwanê tirkan ziwano resmî yo, perwerde bi ziwanê tirkî beno. Na dewleta tirkîste (türkçü) bi heme hêzê xo, bi heme dem û dezgeyanê xo nîjadperestîya (ırkçılık) tirkîtîye kena. Bi zor, bi hukmê dewlete miletê bînî yê sey armenî, yunan, rûm, pontus, asur û kurdê êzidî, kurdê elewî qetl kerdîy, qirê înan ard. Kurdê muslumanî û miletê bînî zî, bi hukmê zorî asîmîleyê tirkîtîye kerdîy. Goreyê norm û exlaqê îslamî ra zî û goreyê normanê medenîyan ra zî “tirkîstîye (türkçülük)” pozîsyonê zalimîye de ya, neheq a. Helbet merdim ganî xo bido hetê miletanê mezluman û vera tirkîstîye (türkçülük) de mucadele bikero. Merdim vajo, ma “tirkîstîye (türkçülük)” red kenê, helwêstêka rast a.

Kurdîstîye (kürtçülük) çi ya? Sere de ma vajin, dewleta kurdan çin a. Gama ke dewlete çin bo, artêş û polîsê kurdan, mehkeme û zindanê kurdan zî çin ê. Yanî, kurdî wayîrê tu dem û dezgeyan, wayîrê tu mekanîzmaya zordarîye nîyê. Eke çend rêxistinê (örgüt) kurdan estbê zî zafê înan binê kontrolê dewleta tirkîste (türkçü) de yê. Ziwanê kurdan hema zî qedexe yo. Kurdî û ziwanê kurdan hende binê zulm û tadayêka girane de yê ke muslumanê kurdan nêşênê bi ziwanê xo nimacê xo zî bikerê. Kurdîstanê Bakûrî de tu camî de xutbe û wazî bi kurdî (zazakî û kurmanckî) nêdîyenê. Bîy da-des serrî qismêkê Kurdîstanê Başûrî de yew îdareyê kurdan ke biney maneno dewlete esto la cayanê bînan de se ra 80ê kurdan filîstînijan ra hezarqat mezlum û mexdûrêr ê. Zulmo ke dewleta tirkan a tirkîste (türkçü), dewleta Sûrîye ya erebîste (arapçı), dewleta Îranî ya farsîste (farsçı) ro kurdan kenê, dereceya jenosîdî de yo. Kurdîstanê Başûrî de ereban bi nameyê îslamî, bi nameyê sûreya Enfalî 200 hezar kurd bi sosret kişt. Nika Tirkîya de bi deshezaran kurdî ha zindanan de. Îşkenceyo ke dewleta tirkîste (türkçü) zîndanan de ro kurdan kerdo, îsraîlîyan ke ro filîstînîyan kerdo ra kemêr nîyo. Vera hende tada û zulmî de, eke merdim vajo “Ez kurd a, ez tirk nîya! Ez heq û huqûqê kurdan wazena…” qey beno kurdîst (kürtçü)?!

Hewar û nalîya mezlûman û zûrayîşê zaliman eynî veng o?!

Merdimanê ke no mitîng organîze kerd, înanê ke xîtabê şarî kerd û mesajê îdeolojîk-polîtîkî day, ê ke başdar bîy zî, hetê îslamîbîyena ra ney hetê kurdbîyene (milî) ra mezlûm û mexdûr ê. Kamî nêverdayo muslumanî şirê camî îbadetê xo bikerê? Labelê herinda ke halê xo rê bibermê, herinda ke biewnîyê rewşa miletbîyena xo ra, werzenê welidîyayîşê pêxamberê dînê îslamî kenê behane û rewşa miletê kurdî ya milî ya mezlume û rewşa miletê tirkî ya serdest û zalimê kenê eynî terazî, seypê vînenê.

Vateyê “Ma ne kurdîst ê, ne zî tirkîst ê, ma muhemedî yê. (Biz ne Kürtçüyüz ne de Türkçüyüz, biz Muhammediyiz)” de wijdan, merhamet, edalet esto?! No vate ro kurdan keweno?! Dîyarbekir cayê nê vatişî yo?! Nê vatişî de esas paştgirîya zaliman çin a?! Bêteredud no vate, lehê zaliman de, eleyhê mezlûman de yo.

Esas, exlaqen zaf eyb o ke merdim seba pîrozkerdişê welidîyayîşê pêxamberê dînê îslamî venga miletî bido û werzo mesajanê îdeolojîkî û sîyasîyan bido. Eke nê mesajî zî elenîya mezluman de bê, mesela, merdim bi ziwanê zaliman (ziwanê tirkî) xîtabê miletêkê mezlumî bikero û zaliman û mezlûman eynî pozîsyon de nîşan bido, a game nê eybî ra wetêr eyb çin o.

Beyraqa Filîstînî beyraqêka neteweyî ya, beyraqa muslumanîye nîya. Tu eleqeyê beyraqa Filîstînî bi dînê îslamî çin o, temamen sembolêka milî ya. Xora, meselaya Filîstînî zî meselayêka neteweyî (milî) ya. Mucadeleyo ke mîyanê îsraîl û filîstînijan de beno, mucadeleyo milî yo, hakimîyetê erdî ser o yo. Filîstînijî wayîrê parlementoyê xo yê, artêş û polîsê înan estê, mehkeme û zindanê înan estê. Ziwanê înan qedexe nêbîyo. Mucadeleyê fîlistîn û îsraîlijan filîstînîstîye (filistincilik) û îsraîlîstîye (israilcilik) ya. Eke merdim hetêk ra vajo “Ma ne kurdîst ê, ne zî tirkîst ê, ma muhemedî yê. (Biz ne Kürtçüyüz ne de Türkçüyüz, biz Muhammediyiz)” la hetêk ra werzo beyraqa milî ya filîstînî berz bikero û vera Îsraîl û Amerîka de sloganê “Qehr bo Îsraîl, qehr bo Amerîka!” bierzo, na yewe tam bena dirîyîye. Çîyo ke dewleta Îsraîlî ro filîstînijan kerdo, Tirkîya hezarqat ro kurdan kerdo. Erebanê Sûrîye û Îraqî, farsanê Îranî hezarqat ro kurdan kerdo. Eke merdim beyraqa miletê xo rê wayîrîye nêkero la werzo beyreqa milî yê şarêkê bînî hewano, ganî merdim hîsîyatê xo yê însanî ra şubhe bikero! 

Eke ma bîyerin dewaya îslamî ser, merdim nêşêno vajo ke îslam pozîsyonê mezlûmîye de yo. Ney! Tirkîya de çîyo tewr serbest dînê îslamî yo. Her dewe de, her mezra de camî estê. Bi sehezaran melayî estê. Bi sehezaran kurs û mektebê îslamîye estê. Heme çî nîşan dano ke îslamîyet bîy 1400 serrî ke pozîsyonê êrîşkarîye de yo. Ma zaf dûrî nêşirin, tîya ra 100 serrî verê cû nê welatan de bi mîlyonan xirîstîyan û yahudî estbîy. Her şaristan de, heta gelek dewan de dêre û sînagogê înan estbîy. Ma xo rê tena biewnîy rewşa Dîyarbekirî ra, bes o. Ka xirîstîyan, ka yahudî, ka suryanî-keldanîyê Dîyarbekirî? Ka êzidî û şemsî? Dêre û sînagogê înan çi halî de yê? Tîya ra 100 serrî verê cû welatanê Ewropa yê sey Almanya, Fransa, Swîsre, Swêd, Hollanda de, hewna, Amerîka de, Kanada de muslumanî û camîyê muslumanan estbîy? Ewro nê welatan de bi mîlyonan muslumanî û bi hezaran camî estê. Welatanê xirîstîyanan de camî zêdîyenê la welatanê muslumanan de dêr û sînagogî rijîyenê! Xirîstîyanî qetl benê...

Nê heme nîşan danê ke muslumanî binê zulmê de nîyê, pozîsyonê êrîşkarîye de yê. Nê grûbê ke mîyanê kurdan de sey îdeolojîyêk îslamîstîye (islamcılık) kenê, seba ke nê welatan de xirîstîyan û yahudî nêmendê, na rey muslumanan sey munafiq û fasiqan kategorîze kenê û êrîşkarîya xo rê fitwa peyda kenê.

Nê welatî de problemo tewr gird, destê kurdan ra girewtişê heqanê neteweyî (milî) yo. Miletê kurd Tirkîya, Sûrîye û Îran de heme heqanê xo yê milî ra bêpahr o.  

Tu îhtîyacîya Homayî, dînê îslamî û pêxamberî bi leşker, muhafiz, nobedar, mucahîd, mîlîtan û qardîyanan çin o. Tu îhtîyacîya îslamî bi îslamîstan (islamCIlar) zî çin o. Kilîtê cennetî zî destê kesî de nîyo. Xelisnayîşê îmanî ancax meşyetê Homayî de yo. Merdim bi organîzekerdişê mitînganê sîyasî-îdeolojîkan ke dînê îslamî û pêxamberê nê dînî Hz. Muhemedî xo rê kenê alet zî nêşino cennet!

Dîyarbekir, 20.04.2010