Sînorê Heskerdişî

Enê rojanê peyînan tesadufî ma çend reyî rastê yewbînan ameyî.

Ewro dûrî ra ke ez dîya va “Wulay ma yewbînî ra heskenê coka ma hende rastê pê yenê.” Weşê mi şi. Ez peşmirîyaya, bineyke vinderta. Mi va “Ti raşt vana.”

Wexto ke ma têkîşte de rayir şîyêne, mi va “Belkî ti nêzana, ez bi xwu her kesî ra heskena. La çi heyf, heskerdişê mi bisînor o!”

Lingê aye bîyî sist. Va “Eh! Sînorê çî?” Mi va “Sînor?” Û mi dewam kerd va “Heskerdişê mi suîstîmal bibo yan zî bi zanayiş bêhurmetî, bêterbîyetî, bêedebî bibo; welhasil xirabî de israr…”

Ez bineyke vinderta û mi cumleya xwu wina temam kerde:

- Sînorê heskerdişê mi heta xirabî yo!