Tayê Merdimî

Tayê merdimî çi rey xo dir qisey nêkenê, siba ra heta şan hê mîyanê galegale de.

Ti vana qey dinya semedê zincîya înan a pîpe virazîyaya! Merdim hewt hebî kursîyan pêser rono nêeşkeno bireso verê zincîya înan.

La ez vana Homa zano, merdimê ke biwazê bizanê, zanê a zincîya ke erş xo rê kerdo zemîn, qasê çermê xinzîrî qalind a. Çi rey nêzana biveşo! Zincîya tikê merdiman nêveşena. Dinya verê linganê înan de bikewo ta, nêvanê “ay zincîya mi!” Çimkî ê merdimî hayîya xo nîyê. Çimê înan, zereyê înan, goşê înan tim û daîm ho teberî ser.

Ê kamil bîyê, resayê deryayê pêro zanayîşan! Ê holêr camêrd ê, holêr cinî… Ê holêrê her çî yê!... Çi kar û şuxul, emel û peywîrê înan ke esto, na dinya de çew înan ra holêr nêkeno. Ney ney, çi teba yo! Pêro çî ê zanê, pêro çî ê kenê, pêro çî înan viraşto…

La şima rastî biwazê, înan ra nêno ke çilmîya yew tutî pak bikerê.

Çimkî tayê merdimî çi rey xo dir qisey nêkenê.

Hebêk biewnîyê xo ra, hebêk xo dir qal bikerê, hebêk xo çewt bikerê biewnîyê zereyê xo ra; ê qesr û xanê ke pê zincîya xo ya pîle viraşta û xo kerdo şêrgeleyê ê kîşwerî, ho pêser rijîyeno.

Çimkî qaydeyê hewrê astewrinî yê. Qasê mîsqalêk awe înan de çin a û çi rey varan nêvarnenê. La siba ra heta şan şeq-şeq û teq-reqa înan a. Wina dinya kenê tarî ke zereyê merdimî de tutî bermenê. Haşa, merdim vano qey homayê qebizbîyaye yê. Rîyê înan wina tirş û tehl o.

Werrekna xo dir bimendêne. La xo dir nêmanenê. Yenê xo dekenê zereyê çimê merdimî ra. Zerrîya înan rehet nêbena, yenê serê ziwanê merdimî de nişenê ro û ti vana qey estorê babîyê înan o, vanê hefsarê ey bide destê mi. Û ma senî wazenê, wa wina bigêro.

Ney, wilay mi xelet va. Ney, ê nêvanê bide destê ma. Ê vanê ma girewt xo dest. Çimkî nêzanê biwazê. Nîyaz û waştiş layîqê înan nîyo. Ê gênê, çimkî na dinya înan pê zincîya xo viraşta.

Bêedeb û bêterbîyet ê.

Yenê kewenê keyeyê medimî, mîyanê cayê merdimî, pistanê merdimî… Eke înan ra biamayêne do bivatêne yew deqa de hende nefes bigîre, wa qelbê şima hende pirodo. Yew roje de hende biberme, hende qisey bike…

Ney, ê nêvanê qisey bike. Vanê, ziwanê xo bibirne bide ma, ma kenê desmale û pê çilmîya xo pak kenê. Û vanê, çi re mehuye. Vengê huyayîşî, haşa, teşbîhê homayîya înan o.

La wexto ke înan yew yarî kerde, yew “weşî”yêk viraşte, pawenê ke merdim qaydeyê awa serê adirî ke veng ra girêyena, bigirêyo. Çi rey wa vengê huyayîşî berz nêbo. Xora çi rey wa vengê çewî vengê înan ser nêkewo. Çîyo ke huyayîş ra para merdimî keweno, cayê xo de lerzayîş o. Pawenê ke ma hertim bilerzê. Wexto ke ma tersenê, ma bilerzin. Wexto ke ma huyenê, ma bilerzin. Çi rey çewî ra veng nêvejîyo. Çimkî vengê înan pêro dinya keno pirr.

Ê qisey kenê, ma goştarî kenê.

Ê vanê, ma kenê.

Ê huyenê, ma lerzenê.

Ê hêrs benê, ma hewna lerzenê…

Çimkî tikê merdimî çi rey xo dir qisey nêkenê.

Pêro emrê xo ma ser o... Ma ver a qisey kenê, ma ver a huyenê, ma ver a wenê û şimenê… Ma ver a cade ra benê, ma ver a virazenê û xeripnenê… Û ma zî semedê nê îhsanê înan gerek hemd û sena bikerê. Û ge-ge zî eke ma firsend dî, binêk bibermê, binêk gazincan bikerê. Çimkî ma zî hertim xo dir, verê xo dir xeberî danê.

Ma ewnênê verê xo ra, ê ewnênê vernîya xo ra.

Ma cade ra şinê, ma cehd kenê, ê şinê vernî.

Ma eşkenê seba yew morcela, qey yew vile, qey yew tutî bibermê; yê înan, verê lingan de şiro, laser mîyanê keyeyan de bo, vewrês serê emran de bikewo, xemê înan ra nîyo! Wa cayê xo germ bo, wa mirdî bê, bes o.

Ez vana qey çermê xenzirî tena zincîya înan de nîyo, tayê cayê înan zî hende qalind ê. Nêzanê mirdî çi teba ya.

La ê xo dir qisey nêkenê.

A raşte, ma dir zî qalî nêkenê. Tena qey ma qalî kenê. Qey ke ma goştarî bikerê, qey ke ma bikerê… Qey ke tim û daîm ma înan bipesênê.

Wina fortanê xo danê ke merdim vano qey, haşa, Homayî ra pîlêr ê. La hîna zî wazenê ma pesnê înan bidê. Ma sewbîna çi manaya estbîyayîşê ma esto?

Çimkî ê pîl ê, ma qij.

Ê berz ê, ma nizm.

Ê hê ser de, ma bin de…

La ê tay ê, ma zaf! Hîna zî ê qisey kenê. Ê vanê ma kenê. Hîna zî ça de benê, bibê; keye de, zere de, teber de, kuçe de, mekteb de, camî de, sîyaset de, dewlete de yanî heme ca de, ê ke qisey kenê, ê yê.

Ê hertim qisey kenê, ma goştarî kenê.

La ê nêzanê xo dir qisey bikerê.