Tîje Vejîna

Mi vengê xo her di çimanê xo de bare kerd û hîris serrî yê ke ez na herra xerîbe ra qayîtê hardê xo kena. Rojî sey awe mîyanê destanê mi ra xiz bîy û şîy. La mi sîya gire nêda. Ez kênaya eşîran a. Ez maya xo ra misaya ke mîyanê şarê xerîbî de kênayê eşîran rê bermayîş nêbeno. Mi dirbetê xo tu kesî nêmusnayî. Mi nêvarda ke hesirê çimanê mi alişkanê mi hît bikerê. Qusur de memane, mi sey jehrî hesirê xo verdayî to. Mi nêwaşt ke tu kes vileçewtîya mi bivîno. Ez sey maya xo tîk vineta. La Xizirê Kalî dî ke ez senî tenge oncena. Mi çend behrî mezgê xo de ziwa kerdî û kiştî, tena o pê zaneno. No senî wext o ke tu kes nêşikîno ke mi fehm bikero. No senî ziwan o ke rîyê hardî ser de tu kes çekuyanê mi ra çîyê fehm nêkeno. La çî nêbeno. Ti meterse. Ez xo yew pela velgê keweyî ra kî hedere kena.

Mi ti sêneyê xo de sey yew topa adirî qiresnayî. Ez bê wele veyşaya… Îta tamê tu çîyê çin o. Mi çiqas waşt ke bi linganê rutan pay bidî herra sîyaye ser, mi çiqas waşt ke Hênîyê Bêvinî ra yew kewçike awe bişîmî. Erê! Vengê pepûgan zî kewto mi vîrî. Gelo nika kamcîn warê talî ser de wanenê? Çimê mi korî bê. Nika vaş bîyo derg wareyê mi ser de. La çî nêbeno. Ti xo teng meke. Ez xo mîyanê nê betonan de yew kemere ra kî hedere kena.

Na sûke nameyê teynayî ya. Şarê na sûke zereyê xo de teynayîye keno weye. Merdim îta xo vîndî keno. Vengê domanan sey milçîkan zedîno kuçanê şaristanî de. Wele be mi ro bo. Azê mi kotî yo? Azê çê Hesenan axmeyê kamcîn dulgeran bîyo? Tîje, na sûka sîyaye ser de bena berz. Comerdîya wayîrê hard û asmênî şewl dana la tu kes rîyê xo aye nêçarneno. Teyna eza kokime, eza bêwarîye sereyê xo çarnena tîje û bermena. Ez çimanê ezbetê xo cêna pay û xo çarnena tîje. Mi ke rîyê xo çarna bi tîja homete, o wext ruhê min o qefelîyaye yew dewa rijîyayîye de oroşîno ra. Ti kî rawereşîye.

Erê! Sûka xerîbe ser de tîje vejîna…

Erê! Oncî Muzirî ra dûran de huyayîşê mi darde kenê…

Erê! Şermê merdimîye sey yew deynî gineno mi ro. Gelo no deyn teyna barê vileyê min o?

Asmên vareno to ser ro û tîya qefelîyaya sêneyê mi ca verdana. Ti şona zîyarenê ma de erzena.

 Ax! Felek kor bo. Nika şewdir awa Muzirî de rîyê xo şuno û pak vejîno duştê Kemerê Zele. Teyr û turê yavanî rayîr dano qulî û oncîno birranê keweyan. Heta ke rîyê hardî mor bî nêvejîno. Nika Koyê Duzginî vîrarîya xo kerda ra, şarê mi paweno. Nika veyvekê rindekî huyayîşê xo de xemgînîya hezar serran nimnenê. Û boya mîyazan hardê ma yê bimbarekî ser de bena vila. La çî nêbeno.  Ti xemgîn mebe. Ez xo teyna çimanê yew domanî de kî hedere kena.

Erê! Ez nêmirena, nêmirena…

Ez kênaya eşîra xo ya. Emre mi sanîkanê terteleyan ra weye bibo kî ez zanan ke cuye her wext xirabîye xo vîr ra nêkena. Roj bi roj hewnî çimanê mi de gird bibê kî, zereyê mi de her şewe yew ko birijîyo kî, ez hewnê xo yo peyên yew hardo xerîb de hewn a nêşona. Ez bi na kalîya xo zanan ke her şewdir oncî tîje vejîna. Erê! Ti kî bizane…

Erê! Mevinde…

Zerrîya mi ti qet mevinde. Mi duştê mergî de teyna meverde. Hîna rayîra mi esta. Kay bike. Miyanê cuye de govende bicê.  Ez xo bi to kî hedere kena. Ti meterse… *

_________

* No nuşte “Newepel, Rojnameyo kulturî yo 15 roje, Hûmare 25, Dîyarbekir 15-31 adare 2012, r. 6” de weşanîyayo.