Vîrê dewijanê ma!

Sêwreke de, yew dewe de, jû merdim qey bêhemd tîzê keno. Na tîze ser o dewe de nameyê ci vijîyeno, beno “tîzker”.

Kam ey vîneno vano “Tîzker ame.” No şekl a mêrik şermî ver dew terk keno şino Almanya de vejyeno.

Miyan ra des û şeş serrî ravêrenê. No merdim bêrîya dewda xwu keno. Vano ez şira, beno ki dewijan ez kerda xwu vîr ra.

Nişeno ereberda xwu kewno ray. Çend rojê ci ray ra ravêrenê. Yeno reseno nezdîyê dewe.

Fektê dew de bîrê beno ew bîrî ser o tayn qeçekî kaykenê. No erebera xwu vindarneno, yeno war, şino bîrî ser. Dest û rîyê xwu şiweno û tayn aw şimeno. Jû qeçekî ra pers keno vano “Ti lajê kê yê?” Lajek vano “Ez lajê filan kesî ya.” Mêrdek vano “Ti çend serre yê?” Lajek vano “Wilay, ez serranê xwu tam nêzana, labirê wextê wextan de felan kesî tîzê kerda, a serre Ellayî ez daya.”

Mêrdek xwu rê vano, la ne ez ba, ne zî dewa mi ba, werte ra des û şeş serrî ravêrdê, nînan ez xwu vîr ra nêkerda. Tew ser de qeçekê xwu zî mûsnayê. Mêrdek vano mi rê dew-mew lazim nîya! Ew nêkeweno dew miyan, erebera xwu bîrî ser ra açarneno û ageyreno Almanya.

Vîrê dewijê ma çend xurt o, tîzi xwu vîr ra nêkenê, tew musnenê qeçekanê xwu zî. Labirê ziwanê xwu, kurdîtîya xwu, zilmo ke miletê serdestî bi înan kerdo, lez kenê xwu vîr ra.