XUTBEYÊ KIRDKÎ – 3

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ

و قال رسول اللَّهِ صلى اللَّهِ تعالى عليه وسلم

اَلْمُسْلِمُ أَخُــو الْمُسْلِمِ لاَ  يَظْلِمُهُ ولاَ يُسْلِمُهُ . ومَنْ كَانَ فِي حاَجَةِ أَخِيهِ كانَ اللَّهُ فِي حاَجَتِه

DÎNÊ ÎSLAMÎ DE HETKARÎYE

Cemato Erjaye!

Homa Teala na ayete de wina ferman keno: “Ê (bawermendê mutteqî) hem tengî hem zî hîrayîye de înfaq kenê, hêrsê xo qurtnenê û qusûrê merdiman efû kenê.”[1]

Pêxamber (s.e.w) nê hedîsî de wina ferman keno: “Musluman birayê muslumanî yo. Ey rê zilm nêkeno. Ey teslîmê dişmenanê ey nêkeno. Kam îhtîyacîya birayê xo bîyaro ca, Homa zî îhtîyacîya ey ano ca. Kam muslumanêk tengîyêk ravêrno, Homa zî tengîya ey, ê roja qîyametî ra yewî ravêrneno.”[2]

Muslumanê Birûmetî!

Dînê îslamî ehemîyetêko zaf pîl dayo hetkarî û pêgirewtîşê merdiman. Her di serçimeyanê îslamî de, yanî Qur’anê Kerîm û Sunnetê Nebewî de, derheqê naye de nimûneyî zaf ê.

Pêxamberê ma (s.e.w) wina ferman keno: “Keso ke cîranê ey vêşan bo û o zî mird rakewo, ma ra nîyo.”[3] Pêxamberê rehmete, hetkarîya feqîr û hewcedaran sey pirensîbê îmanî ferman kerda.

Lazim o ke musluman fikrê hetkarîye de bo, tena nefsê xo nêfikirîyo, derûdorê xo, eqreba û cîrananê xo zî bifikirîyo.

Pêxamber (s.e.w) wina ferman keno: “Gama ke to şorba pewte, wa awa aye vêşî bo; dima ti do cîrananê xo rê zî îkram bikerî.”[4]

Homa Teala wina ferman keno: “Başî û teqwa de hetkarîya yewbînan bikerîn. La gune û dişmenîye de hetkarîya yewbînan mekerîn.”[5]

Birayê Erjayeyî!

Lazim o ke ma her kesî rê hetkarîye bikîn. Bitaybetî, êyê ke şer û felaketanê Rojhelatê Mîyanînî ra remayê û bi kom û kufletê xo wa, xo eşto sitareyê welatê ma, nika mêmanê ma yê, ma perranê xo yê şefqetî înan rê akîn. Ma nanê xo înan dir bare bikîn. Ma xo bikîn herinda înan û ma empatî bikîn. Ma janê înan zerrîya xo de hîs bikîn. Hereketê ke dînê ma de weş nîyê, ma înan rê nêkîn. Eke ma mêmananê xo heqîr, qijkek û sey karkeranê ercanan bivînîn, ma do dinya û axîret de binê nê webalî de bimanîn. Ma xo vîr a nêkîn; çîyê ke ewro ameyê înan sere, beno ke siba bîyerê ma sere zî.

Cemato Ezîz!

Sehabîyê ke do warê hetkarîye de ma rê bibê nimûne zaf ê. Mesela, Hz. Ebûbekir (r.e), badê ke bîyo musluman, heştay hezar zernê xo feqîr û hewcedaran rê vila kerdê. Hz. Usmanî (r.e) wextê nangiranîye de hezar deveyî, ke barê înan mewij û xele bîyo, pa barî wa teseduq kerdê. Hz. Elî (r.e û k.w), wexto ke keyeyê ey de ardî çin bî, ke Hz. Fatima (r.eh) biko mîr û Hz. Hesen û Huseynî zî vatêne: “Bawo! Bazar ra ma rê zî çîyêk bîyare.” A tengîye de, ê şeş dîrhemê ke cêbê ey de bî, ê zî dayê yewêkê deyndarî.

Esrê Seadete de, mabeynê muslumananê Mekke û ê Medîne de,  biratîya Ensar û Muhacîran ma rê nimûneyêka muhîm a.

Ma xo vîr a nêkîn ke, ê biratî, dostî, hetkarî û pêgirewtişê ke seba menfeetê madî nîyê, tena qey rizaya Homayî yê, do tena ê bibê wesîleya bextewarîya dinya û axretê ma.

[1] Alî Îmran, 3/134

[2] Buxarî, Mezalîm, 3.

[3] Hakîm, ıı, 15.

[4] Mislim, Bîrr, 143.

[5] Maîde, 5/2