Zekeme

Teverê hepisxaneyê Elbîstanî de koyêndo tuj û berz esto. Ma tim pencera ra winênê ê koyî ra û çimanê xo kenê mird. Tewr vêşî embaz Şekir her roje her hele vejîyayê pencera û winîyayê koyî ra. Her ki vejîyayê pencera û çimê xo dîmena koyî ro denisnayê, keserî antê. Wexto ke keserê xorînî antê ma zanayê ki embaz Şekir fina şîyo tever û o yo ware bi ware geyreno. O wareyo ke embaz Şekir tede geyrayê de çiçî estbî, çiçî çine bî, tenya embaz Şekirî zanayê.

Arizayênda embaz Şekirî estbî. Eke jew des kîlometreyî dûrî ra bipişkayê embaz Şekir kewtê tewa zekeme ver. Yan kî Elbîstanî mîyan de jew zekem bikewtayê, ê didin embaz Şekir bi. Wextê “janê kergan” (kuş gribi) de embaz Şekir senî nêmerd, ma embazan kesî hema zî fehm nêkerdo.

Yew roje embaz Şekir fina vejîyabi pencera û winîyayê koyî ra. Teverê kovuşa ma de, teverê hepisxaneyî de kûleya eskeran esta. Eskeran tim û tim uja nobete girewtêne. Embaz Şekir ke vejîya pencera finê de vat, “Embazêno, xo bipawê tehluke gird o!” Ma embazên ke cayê xo ser o ronişte bîy û ma kitab wendê, ma hemîne kitebî xo dest ra ronay û ma têfek ra vat “Se bî embaz Şekir? Fekê xo xeyr ake. To çiçî dî?”

Embaz Şekirî xo pencera ra eşt cêr û vat “Embazên, xo bipawê!’ No eskero ke kûle de nobete de yo, o yo pişkeno. Willay şima xo nêpawê, şima pêro do bi zekeme bikewê!”

Embaz Hesenî halê embaz Şekirî zanayê û vat “Embaz şekir, ti xo bipawe. Tersê mi kî ti bikewî. Ez vana to ey ra girewta zî.” Embaz Şekirî kerd ki îtîraz bikero la finê de bê hemdê xo pişka û bî fiş-fişa ci.

Şewdirî ra heme embazî bi “Rojbaşî” ya weriştî xo ser. La embaz Şekir nalayê. Nalîya ey bi pişkînda ey a bîye têmîyan. Embazan ra jewî ci rê leymune arde. Jewî derman ard. Jewî ci rê ada çayi girêna. La embaz Şekirî wina pêt zekeme girewtbî.*

Hepisxaneyê Elbîstanî, 13.10.2011

___________

*No nuşte “Newepel, Rojnameyo kulturî yo 15 roje, Hûmare 23, Dîyarbekir 16-29 sibate 2012, r. 6” de weşanîyayo.