Zûrî Karê Her kesî Nîyê

Wextê wextan de di birayî benê. Birayo jû bol zûrker beno, hema wexto ki zûrî kerd, zûra ci herunda ci de roniştê. Her kesî zî o zûr ra bawer kerdê.

Rojê nê di birayî cemat de roniştê. Birayo zûrker fina xwu veradayo, o yo zûrî keno, erzeno. Cemat zî fekakerde goşdarîya ci keno. Birayo bin jî temaşe keno la vano no yo fina xwu veradano. Senî zûrê biradê zûrkerî qediyeno se, birayo bîn xwu rê vano la no hende zûrî keno, vindê zûrê zî ez bikera. Hema xwu erzeno werte, vano “Cemat pers mekerê, ez zî jû roj vera erdan şiyê. Ez finê ewnaya ki hew-hewa jew kutikî ya. Ez ewnaya xwu ya çorşme ra, na hewtî kotî ra yena. Senî ez ewnaya xwu ya cor ra, jew kutikî perzaneyê xwu akerdê, o yo perreno. Senî hewteno, hew-hewa ci ya.” Cemat vano, “Kutik qet perreno?” Cematî de her jewî ra jû qise vejyena. Vanê “La çi kutik çi perrayiş!”

 Birayo zûrker ewneno ki birayê ci do rezîl bo, hema xwu erzeno qisa miyan, vano “Mi zî dî. Qertelî kutik tepîşt berd. Ê perzaney zî, perzaneyê qertelî bî. Ew o kutik zî qandê coy hewtayê.” Cemat vano “Haaa! O wext raşt a.” Ew birardê xwu goş de vano “Birayê mi, zûrî karê her kesî nîyê. Ti nêzanê se meke. Biewnî ti do rezîl bîyayê, mi fina ti reynayî.”