Ruho Vindîbîyaye
Roşan Lezgîn
RUHO VINDÎBIYAYE
I
Ez birîndarê ziwanê xwu ya, tewreyê mi de qicekîya mi ra janî
Lingî warway bî, bêşelwar û ciwanîya mi ra şermêko xeşîm
Şeşserrîya mi de xerîbîye ziwanê mi kerdibi lal
Sey sêwîyêk kuncê dêsan de ez menda tenya û mi zana
“Kuro-Muro, hani kuyruğun...” ameyne çi mana
Çimanê mi de şewqê şemlulikan û qirika mi de gire
Cewherê ciwîyayene heba genimî bi miyanê nekula teyran de
Tilsimê heyatî mîrazê ruhî de û her kes ageyreno xwu peynî de
Kam hesranê xwu ra alaweno herrîya xwu û kam dûrî ra temaşa!
II
Nika îşaretan dima geyrena ez miyanê tarîtîya zemanî de
Her xezînaya ke kuzeyê xwu de biya welêka serdine
Mehzenêko xorîn û bêpeynî kena a ruhê mi de…
Û tilsimê fekê her xezîna de ez newe ra bena zergun
Vengêko birîndar xorînîya ruhê mi ra çingeno û vano:
“Ez destanê to yê hubrinan ra hes kena ey mecnun!..”
Ax zemanî mezgê mi teveznayo ez menda tarîx de tecrît
Ne zerrîya mi gemîya Nuhî de ne zî mi şerbetê mergî şimit
III
Kîmyaya rîsaletî miyanê zerrîya mi ra wanena
Ez bi linganê xwu yê lexeran xerîbê ruhê xwu ya
Mi murayê xwu kerdê vindî geliyanê zemanî de
Wela mi vayê heme welatan ra biya vila û bêwelat
Û her royo ke vejêno vernîya mi, pirdê xwu raşîyaye
Ax ez rêwîyêko vindîbiyaye ya hafizaya dewranan de
Peynîya peyine de her dewran roj û rengê xwu esto newe
Nika ruhê xwu dima geyrena ez bi zêhnêko felcbiyaye…
IV
Ey her keso ke qatilê ruhê xwu yo û maneno mi
Ey teyrê macirî, pencereyê tarî; perdanê xwu akerêne!
Bigêrêne xwu rê çimanê mi û biewnîyên xwu ra dima
Goş bidên sanika teyrê Sîmurxî û goş bidên vatişî
Her vate welatê koyanê sipîyan ra şima rê çengêk roşn
Û vatiş saw ra nîyo miyanê tarîtîye de, bizane ey xerîb…
Her qendîle rojhilat ra roşn dana rîyê şima yê raştkênî
Ax, şima rîyê xo nimnenê ey sîneyoxê qestikênî!…
V
Gevzika cehaletî de gevizîyaya ez qatîlanê xwu rê şiya secde
Ez şa biya bi vindîkerdişê ruhê xwu û yew vengane de pûç bîya
Mi ayetî ezber kerdî, biya sofî û mi nêdî xwu rê yew dergah
(Wina birînî estê ruhê merdimî de; nimiteyî û xorîn de)
Mi birînê xwu sey sirrêkê şerminî temirnaybî tarîtîya xwu de
Ax peynî de, mi qaşilê birînanê xwu qeşirnayî tenyatîya xwu de
Kes xelaskarê kesî nêbi, her kes xwu rê resûl
Ax her kes qatîlê xwu, her kes erdê xwu de meqbûl
VI
Tarîtîye de ez damaranê xwu yê esîlan dima geyraya zaf wext
Mi şikeftî dîy; fekê înan dêskerde û bi estikan dekerdey
Her çî wextê xwu de weş bi û ma her çîyê xwu de kewtbî erey
Çend rey mi xwu kişt û yew çilke zî çimanê mi ra nêamîye
Ez remaya xwu ra, mi ruhê xwu newe ra carî kerd çend rey
Zemherîyê ruhê mi de zimma vengê zalimîya dinya
Ax hafizaya puyayî kamî milde ya, tarîxe rê weledê zinya
Her kes dara xwu de gil o, her kes herrîya xwu de meşrû
Û mi hende xwu ra hes kerd la mi nêdî birîna xwu rê yew darû
VII
Çend zêdîyeno huzin hende vateyî çilkenê çala birîne ra
Her ke ez xwu azad kena pencanê pêlanê ena trajedya ra
Û şefeq neqişêno gonîya mi ra, ax qewmê mi qatîlê mi!...
Ez xwu miyanê sanika xwu de pêşena, qismet: boxça û tenyayî
Asmên sîmê xo rijneno û rîyê mi perçemê şewe ra bêhayî
Ez se vajî, şima nêvînenê a xencera ke sîneyê mi de şiya war
Şima sanika dimpiştikî zanê; dimê xwu û jehrê xwu de tacîdar
Tabîrê tabîran ra bibo welî eno xîyal, her çeku qehrê xwu de întîxar
VIII
Mi va ez xwu rê ruhêk peyda bikerî newe ra û tûnc ra
Nêbo ez xwu rê welatêk peyda bikerî, meqsedêk û mirad…
Pirdanê xwu raşanî, rêçanê xwu bidî vayî ver û îrsê sulala
Newe ra bengîn bibî seba a karxezala Gelîyê Çewtela
Ax hewnê mi versîya ruhê minê vindîbiyayî de mendî esîr
Û zincîra aîdîyetî sey marêkê birîndarî ro xeyalanê mi lefêya
Her kes aîdîyetê xwu ra morkerde bi, kunya xwu mermer û tûnc
Û mi zana, sînorê hewnan zanayişî ra zaf wetêr û meçhûl
IX
Mi her di destê xwu yê hubrînî sey di şaxanê nazikan ramitî
Zimistanî da piro, puk ser de şi û xezeb û bêwayirî…
Mi kefaretê xwu da, qîyamet û mehşerê xwu vîyarnay
Mi fêkîyê Baxçeyê Adenî serê engiştanê xwu ra çînay
Û mi kederê xwu ra ezber kerde ena sanika raştikêne
Ax her kes qîyametê xwu ano û her kes mehşerê xwu
Her kes Adenê Baxçeyê xwu yo, ey xerîbê welatê xwu!...
X
Rojê mi melul û çi wexto ke ez ewnêna tarîxê qewmê koyan ra
Zerrîya mi de çingênîyêka sotîye, se kardîya ke sawîyena dêsan ra
Şimşêrê mi çin o helbet, îdeolojîyê tahmgizunî zî mi ra dûrî
Dare bi darîtîya xwu daristan de, mi rê utopya bî sey her şaîrî
Ne kes rojê mi vera mertal û ne zî versîya mi kesî rê sîwan!
Belkî hewnêko hewtreng bi hewarê mi, arafê yew hêvîye de
Belkî zî herînayişê yew bilête bi, sefero peyînê yew trajedya de!...
XI
Ez o şorî helbet; mi va, wa janê mi û çend vatey bimanê yadîgar
Ey qewmo ke xwu rê çimsûr, aîdîyetê xwu de xesênaye û famkor!...
Beno ke şima vajê, “Yew ehmeq bi, adir kerd we û xo tede veşna!”
Belkî zî her kes bi yew mûme ageyro û awan bikero yewna rojhelat
Û beno ke qîyametê xwu de newe ra şên bibo eno welat...
Eke vilêka sûre biye zergun her aşma gulanî serê gorê mi de
Wa ciwanêko çeleng biçîno û bero bikero miyanê porê yara xwu de
Çime: Roşan Lezgîn, Dêsan de sûretê ma nimite, Weşanxaneyê Vateyî, Îstanbul, 2005, r. 13-24
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.